« بحران های نامنعطف یا پی درپی » به حالاتی از فشار هیجانی مداوم اطلاق می شوند که بیمار مرزی غالباً در آن گیر می افتد. تروماهای تکرار شونده ی زندگی، آسیب پذیری هیجانی، مهارت های بین فردی فاقد کفایت و کارایی، و همچنین حمایت اجتماعی ناکافی (مثل، محیط بی اعتبارساز و روابط ناپایدار)، همگی به تداوم و تکرار بحران های زندگی بیمار مرزی دامن می زنند. بیشتر بخوانید “بحران های نامنعطف یا پی درپی”
انفعال فعال در بیماران مرزی چگونه است؟ الگوی رفتاری «انفعال فعّال » به الگوی بیماران مرزی جهت نزدیک شدن به مشکلات، به شیوه ی «منفعل و ناامیدانه »، شک و تردید به توانایی خود برای حل مشکلات و در عین حال، «فعالانه » و خودکار در پی کمک برآمدن از محیط اشاره دارد. در نتیجه ی یک محیط بی اعتبارساز، بیمار به تجارب و ادراکات خودش بی اعتماد می شود و نوعی الگوی درماندگی آموخته شده به همراه گرایش به کمک گرفتن دایمی از دیگران شکل می گیرد. زیرا محیط فرد مرزی عمدتاً توجهی به مشکلات او نمی کند و هیچگاه مهارت های مساله گشایی ضروری را به وی آموزش نمی دهد. بیشتر بخوانید “انفعال فعال در بیماران مرزی”
لینهان بر اساس نظریه ی بیوسوشیال خود، الگوهای رفتاری بیماران مرزی را در ۳ محور سازمان دهی کرده است: ۱- آسیب پذیری هیجانی در مقابل بی اعتبارسازی ۲- انفعال فعال در مقابل کفایت ظاهری. ۳- بحران های نامنعطف در مقابل اندوه بازداری شده. بیشتر بخوانید “الگوهای رفتاری بیماران مرزی”
لینهان بر بدکارکردی و بدتنظیمی هیجانی و محیط باطل کننده یا بی اعتبارساز هیجان در پیدایش یا پدید آیی مرضی اختلال شخصیت مرزی تمرکز می کند. نظریه بیو سوشیال لینهان بیان می کند که BPD ، اساسا نوعی « بدکارکردی در سیستم تنظیم هیجان » است و الگوهای رفتاری مشاهده شده در بیماران مرزی، در واقع نتایج غیرقابل اجتناب همین بدکارکردی در سیستم تنظیم هیجان است (چه هیجان های مثبت چه هیجان های منفی). بیشتر بخوانید “بدکارکردی در سیستم تنظیم هیجان”
نشانه‌های شناختی ادراکی در بیماران مرزی عبارتند از: مسخ شخصیت، مسخ واقعیت، خطاهای حسی، عقاید انتسابی، و دوره های گذرای پارانوئید. بسیاری از کوشش های کنترل شده ، اثربخشی داروهای آنتی سایکوتیک سنتی (با دوز پایین) را در کاهش نشانه های شناختی- ادراکی بیماران مرزی نشان داده اند. بیشتر بخوانید “نشانه‌های شناختی ادراکی در بیماران مرزی”
از دهه ی ۱۹۸۰ به بعد، درمان دارویی برای اختلال شخصیت مرزی ، تقریبا به یک الزام درمانی تبدیل شده است، در حالیکه تا قبل از این دوره – به واسطه ی غلبه ی دیدگاه های تحلیلی- مداخلات دارویی فقط یکی از گزینه های درمانی بود. به دلیل سطوح بالای نشانه ها از یک سو، و نگرش های غلط نسبت به داروهای تجویز شده از سوی دیگر، انتخاب داروهای مناسب برای بیماران مبتلا به BPD نسبتا دشوار است. بیشتر بخوانید “درمان دارویی برای اختلال شخصیت مرزی”
هدف اصلی درمان سرپایی شخصیت مرزی ، تغییرات رفتاری بیماران مرزی است. این درمان برای بیمارانی مناسب است که توانایی مدیریت برخی از نقش های اجتماعی، نظیر تحصیل یا کار پاره وقت را دارا هستند و به لحاظ داشتن مسکن و سرپناه مشکلی ندارند. همچنین سطح برای بسیاری از بیماران مبتلا به BPD که به تازگی و مستقیما از بیمارستان ترخیص شده اند، مفید است. بیشتر بخوانید “درمان سرپایی شخصیت مرزی”
مراقبت‌های اقامتی در اختلال شخصیت مرزی شامل مراقبت های مسکونی است و به خدمات روانپزشکی در محیط هایی اشاره دارد که در مقایسه با بیمارستان، کنترل و بازنگری در آنجا ملایم تر است و محدودیت های کمتری در آن اعمال می شود. همچنین، سطح سوم مراقبت شامل دو بخش می شود: درمان های روزانه و مراقبت های شبانه (معمولا، نوعی خانه ی نیمه راه ). بیشتر بخوانید “مراقبت‌های اقامتی در اختلال شخصیت مرزی”
بستری بیمارستانی فرصتی برای آغاز درمان، تغییر روش درمانی پیشین، و یا مدیریت بحران فراهم می کند. اقامت طولانی مدت در بیمارستان در گذشته رایج بود، ولی امروزه بستری های کوتاه مدت توصیه می شود و اعتقاد بر آن است بستری بیمار مرزی نباید بیشتر از ۲ هفته طول بکشد. بیشتر بخوانید “بستری بیمار مرزی”
برخلاف پژوهش های وسیعی که پیرامون ماهیت اختلال شخصیت مرزی انجام شده، مطالعات محدودی درباره ی روشهای درمانی اختلال شخصیت مرزی صورت گرفته است. تا همین دهه ی اخیر، درمانگران رفتاری و رفتاری-شناختی، چه به لحاظ نوشته های نظری و چه به لحاظ کارهای پژوهشی، عموما از این اختلال غافل بوده اند. هر چند که این غفلت به سرعت در حال زدوده شدن است. بیشتر بخوانید “روشهای درمانی اختلال شخصیت مرزی”
