درمان سرپایی شخصیت مرزی

هدف اصلی درمان سرپایی شخصیت مرزی ، تغییرات رفتاری بیماران مرزی است. این درمان برای بیمارانی مناسب است که توانایی مدیریت برخی از نقش های اجتماعی، نظیر تحصیل یا کار پاره وقت را دارا هستند و به لحاظ داشتن مسکن و سرپناه مشکلی ندارند. همچنین سطح برای بسیاری از بیماران مبتلا به BPD که به تازگی و مستقیما از بیمارستان ترخیص شده اند، مفید است.

درمان سرپایی شخصیت مرزی

رفتاردرمانی دیالکتیکی که شامل ۵ جلسه در هفته است، از جمله درمان هایی است که در این سطح قابل اجراست و نرخ بستری بیمارستانی را کاهش می دهد.

اهداف درمانی این روش عبارتند از:

• اهداف شغلی (حرفه ای): ارایه ی آموزش هایی جهت حفظ کارکرد شغلی
• اهداف بین فردی: بازشناسی خشم و نیازهای وابستگی
• اهداف رفتاری: ارتقاء توانایی های بیمار جهت مهار احساسات، نگرش ها، یا اقدامات تکانشی

مولفه های درمانی سرپایی 

یکی از مولفه های این سطح، گروه های خود-ارزیابی است. این گروه ها که تقریبا هر روز (یا دست کم ۳ بار در هفته) برگزار می شوند، بدنه ی اصلی خدمات درمان های فشرده ی سرپایی را تشکیل می دهند. در این گروه ها بین ۳ تا ۱۰ بیمار می تواند شرکت کند. شایسته است که رهبر گروه، بالینگر متبحری باشد که هم نسبت به پویایی های گروه احساس راحتی داشته باشد، و هم با مداخله در بحران آشنا باشد.

شرکت بیماران در این گروه ها از قواعد منعطفی پیروی می کند، یعنی، آنها می توانند هر یک از روزهای هفته به طور منظم در جلسات حضور یابند، و یا اینکه بصورت گاهگاهی و هفته ای یکبار. ولی مجموعا انتظار بر آن است که به مدت ۲ تا ۸ هفته در گروه باقی بمانند. بحران های احتمالی خاصی که پیش می آیند، به بالینگر اصلی ارجاع داده می شوند. گروه های خود-ارزیابی، شبکه ی اجتماعی وسیعی را فراهم می آورند، چرا که اکثر اعضای گروه قصد دارند با مشکلات مشترکی (که عمدتا به انتقال آنها به زندگی اجتماعی مربوط می شود) مقابله کنند. تعداد بالای جلسات، به اعضای گروه امکان می دهد تا با جزئیات زندگی فعلی یکدیگر به سرعت آشنا شوند.

موضوعات متداولی که مورد بحث قرار می گیرد عمدتا شامل نگرش های مربوط به اعضای خانواده یا همکاران در محیط کار، احساسات مربوط به فقدان حمایت های اجتماعی، و مشکلات مرتبط با متخصصان سلامت روان و روش های درمانی جدید است. این گروه ها معمولا ۱ ساعت به طول می انجامد و بهتر است که در ابتدای صبح یا در ساعات انتهایی عصر برگزار شوند تا بدین ترتیب، تعارض های مرتبط با شغل و مسئولیت های تحصیلی را کاهش دهند.

مسئولیت درمان بر عهده چه کسی است؟

مدیریت مراجع ، یکی دیگر از مولفه های مداخلات این سطح است. در مراقبت ها، درمانگر یا بالینگر اصلی، مسئولیت مراقبت از بیمار را به عهده دارد و بایستی در زمینه ی تصمیمات اجرایی، فرد فعالی باشد. بالینگر اصلی، مسئول اجرای برنامه های درمانی، ارزیابی امنیت بیمار، برقراری ارتباط با خانواده ی او، پیدا کردن مشاور و تغییر روش درمان (مثلا تغییر سطح مراقبت) است. ولی در عمل، مدیریت مراجع به خوبی انجام نمی شود،

این موضوع ۲ دلیل دارد: ۱- یا اینکه درمانگر یا بالینگر اصلی به لحاظ جغرافیایی حضور ندارد و دسترسی فوری به او دشوار است؛ ۲- یا اینکه درمانگر بیشتر در پی آن است تا نقش یک درمانگر داینامیک را بازی کند، درمانگری که مشکلات رفتاری بیمار را بررسی می کند و آنها را به عنوان موضوعی برای تفسیر تلقی می کند، نه برای مدیریت وضع بیمار. این دو دلیل می توانند به مکانیسم دونیمه سازی از سوی بیمار منجر شوند.