مراقبت‌های اقامتی در اختلال شخصیت مرزی

مراقبت‌های اقامتی در اختلال شخصیت مرزی شامل مراقبت های مسکونی است و به خدمات روانپزشکی در محیط هایی اشاره دارد که در مقایسه با بیمارستان، کنترل و بازنگری در آنجا ملایم تر است و محدودیت های کمتری در آن اعمال می شود. همچنین، سطح سوم مراقبت شامل دو بخش می شود: درمان های روزانه و مراقبت های شبانه (معمولا، نوعی خانه ی نیمه راه ).

مراقبت‌های اقامتی در اختلال شخصیت مرزی

گاهی اوقات بستری بیمارستانی نسبی مترادف با درمان های روزانه مورد استفاده قرار می گیرد. هدف از درمان های شبانه (یا خانه های نیمه راه)، آماده سازی و روانه کردن سریع بیمار به جامعه است. خدماتی که در سطح سوم ارایه می شوند موجب کاهش خودکشی گرایی بیمار مرزی می شوند، تا جایی که قادر باشد در محیط خارج از مراکز اقامتی، از کارکرد خوبی برخوردار شود.

اهداف مراقبت، شامل موارد زیر می شود:

• آموزش یا باثبات کردن مهارت های اولیه ی زندگی (مثل، خوراک، خواب، بهداشت) اکثر بیماران مبتلا به BPD به بازنگری، کنترل و آموزش در زمینه ی اهمیت الگوهای منظم خواب و خوراک احتیاج دارند. مصرف داروهای خواب آور ممکن است برای بهبود کیفیت خواب بیماران مرزی مفید باشد.
• ایجاد مقدماتی برای توانبخشی حرفه ای این مورد، یکی از اهدافی است که اکثرا نادیده گرفته می شود. توانبخشی حرفه ای برای بیماران مرزی موضوع خوشایندی نیست و غالبا از آن کناره می گیرند، و این در حالیست که تاریخچه ی شغلی آنها غالبا بی ثبات است. آن دسته از کارکنان بیمارستان که جوان یا کم تجربه هستند، ارزش یا اهمیت این موضوع را نادیده می گیرند. در مقابل، این هدف برای والدین یا همسران بیماران، بی نهایت واجد اهمیت است.
• در مجموع، یکی از مولفه های مهم این درمان مداخله و مراقبت، دسترس پذیری به خدمات توانبخشیِ حرفه ای است، ولی احساسات و رفتارهای بیماران مبتلا به BPD موضوع اصلی اشتغال ذهنی کارکنان سلامت روان است. از همین رو، آسیب های وارده بر کارکرد اجتماعی بیماران مرزی را به راحتی نادیده می گیرند.

اصلاح رفتار شخصیت مرزی

شناسایی و اصلاح صفات رفتاری غیر انطباقی (مثل، کنترل تکانه) و الگوهای بین فردی ناسازگارانه (مثل، تنظیم عواطف و بالا بردن قدرت تحمل) به منظور نایل آمدن به این هدف، کارکنان مراکز درمانی بایستی بیماران را دایما با ابعاد ناکارآمد و نامطلوب خودشان مواجه سازند. رفتارهای توجه طلبی، و صفاتی که بیمار را از رسیدن به اهدافش باز می دارند از جمله مواردی است که باید مورد شناسایی و مواجهه قرار بگیرند. این کارها انجام می شوند تا رفتارها یا صفاتی که پیش از این برای بیمار ایگوسینتونیک بودند (مثل، قلدری و زد و خورد، پنهان کردن احساسات، یا تعلل ورزی در انجام کارها) به رفتارها و صفاتی ایگودیستونیک تبدیل شوند.

ساختار درمان شخصیت مرزی

ساختار اصلی برنامه ی درمان های روزانه و بیمارستان های نسبی را جلسات گروهی و درمان های گروهی تشکیل می دهند. جلسات گروهی عموما صبح ها، هفته ای سه بار یا بیشتر، با حضور بیماران و کارکنان مراکز و به منظور تثبیت احساس اجتماعی و بحث پیرامون رفتارهای مخرب، احساسات و باورهای بیماران برگزار می شود. اثربخشی درمان های بستری طولانی مدت در بیمارستان هندرسون، به تاکید زیاد این بیمارستان بر اجتماع محلی درمانبخش، و مشارکت بیماران مربوط می شود.

عضویت در درمان های گروهی بر اساس تناسب اهداف گروه با بیماران قرار دارد. از آنجا که احتمال دارد بیماران مبتلا به BPD تحت تاثیرات منفی بیماران سایکوتیک قرار بگیرند، معمولا جلسات درمان های گروهی این دو نوع بیماران با هم برگزار نمی شود. تمامی گروه هایی که در درمان های روزانه و شبانه برگزار می شوند، بایستی رهبرانی داشته باشند که فعال و رهنمودی بوده و توانایی کنترل اضطراب را داشته باشند. موضوعات مناسب برای چنین گروه هایی شامل موضوعات خانوادگی، مباحث شغلی، مهارت های زندگی روزانه، مهارت آموزی های مبتنی بر رفتاردرمانی دیالکتیکی و استفاده از آموزش مهارت های اجتماعی می شود.