چرا تنبیه باید باشد؟

تنبیه باید باشد مجازات هم باید به نوعی باشد. چرا تنبیه باید باشد؟ چون تنبیه ابزار تربیت است. رشد بدون تربیت امکان ندارد. تربیت یعنی ایمن سازی مسیر رشد. تمام درس های ما حول محور رشد است. رشد تربیت لازم دارد و تربیت تنبیه لازم دارد. لازم و ملزوم هم هستند. اما باز هم مرور کنید که چه درکی از دو کلمه ی تربیت و تنبیه دارید.

چرا تنبیه باید باشد؟

گفتیم تربیت یعنی ایمن سازی جاده ی رشد. ما رشد را مانند یک جاده می دانیم که کودک در آن به سمت یک مقصدی در حال حرکت است این جاده باید ایمن باشد. ایمن سازی جاده یعنی چی؟ یعنی باید حفاظ داشته باشد. از پرتگاه ها ایمن شده باشد. علامت گذاری شده باشد. تا کسی در این جاده گم نشود. این تربیت است. در جاده که می روی نگاه کن. مراقبت کن و مواظب علامت ها باش که خطری برایت پیش نیاید تا به مقصد برسی.

هدف از تربیت

پس تربیت ایمن سازی جاده ی رشد است، مقصد این جاده کجاست؟ کمال، تعالی، مقصد ندارد، الهی شدن. پاسخ: خوب مقصد ندارد جهت که باید داشته باشد. اصل، اصول، ارزش ها، اهمیت و مهارت ها این مسیر است. من به شما نمی گویم که مقصد چیه خودتان دنبالش بروید. اگر ندانید اصل، اصول و ارزشهای شما چیست تربیت تان بی معنی خواهد بود. در زیر ارزشها اهمیت و مهارت ها قرار می گیرند. تفاوت این ۴ تا را اگر ندانیم و نشناسیم، تربیت مان بیهوده و عبث خواهد بود.

مگر جوانهایی که امروزه این همه مشکلات ایجاد می کنند. تربیت ندارند یا خانواده های بی تربیتی دارند. خیلی هم عالی تربیت شده اند اما پدر و مادر جهت را نمی دانستند. هر کاری هم که از دستشان بر می آمده انجام داده اند. جهت را نمی دانستند کجاست؟ کدام جاده را ایمن سازی می کنیم و با چه علامتی. آیا می دانیم جهت این جاده کجاست و به کدام سمت می رود یا خیر.

تربیت اشتباه و بیهوده

اگر ندانیم کارهایی که در قالب تربیت انجام می دهیم بیهوده است. حالا برای تربیت بیهوده علامتهای اشتباه گذاشته ایم بعد راننده که می خواهد طبق این علایم اشتباه عمل کند، کتکش می زنیم. به طور مثال یک تابلوی گردش به چپ ممنوع در جاده گذاشته ایم در حالیکه در جاده ی واقعی باید تابلوی گردش به راست ممنوع می گذاشتیم خوب طبیعتاً راننده هم طبق آن عمل می کند و منحرف می شود بعد ما کیفرش می کنیم.