تهران – خیابان پیروزی ، روبروی خیابان پنجم نیرو هوایی (روبروی مترو نیرو هوایی) ، مجتمع نسیم ، طبقه اول ، واحد 1

clinicbina@

تلفن تماس : ۷۷۴۶۸۴۱۸-۰۲۱

اثرات تنبیه بدنی چیست؟

اثرات تنبیه بدنی چیست؟

اثرات تنبیه بدنی چیست؟ والدینی که همواره آرزوی داشتن فرزندانی باهوش دارند بدانند که تنبیه بدنی حتی از نوع خفیف باعث کاهش ضریب هوشی در کودکان می‌شود.  برخی از والدین فکر می‌کنند برای برقراری نظم و احترام به قوانین، اجتناب کردن از تنبیه بدنی امری محال است اما در واقع در اشتباه اند.

اثرات تنبیه بدنی چیست؟

تنبیه بدنی کودکان مساوی با افت هوش است. بنابر این هر چه والدین تنبیه بیشتری داشته باشند رشد و پرورش روان و مغز کودک کندتر می شود. تنبیه بدنی استرس بزرگی به کودک وارد می‌کند، از سوی دیگر باعث افزایش خشونت در کودکان می شود

از زدن و هرگونه تنبیه کلامی فرزندتان بپرهیزید

بنا بر یک تحقیق، کودکانی که در سه سالگی مورد تنبیه بدنی قرار می‌گیرند از سن پنج سالگی به بعد رفتار تهاجمی از خود نشان می‌دهند. اگر والدین از تنبیه بدنی پرهیز و روش های غیربدنی استفاده کنند، کودکان نیز در سنین بالاتر بهتر رفتار خواهند کرد.

کتک و تنبیه بدنی، جسم کودک را تحقیر می کند  .ولی نیش زدن، کنایه و لقب دادن و…  روح کودک را آزار می دهد. خشونت کلامی از خشونت بدنی آسیب بیشتری می زند. تنبیه صرفا برای زمانی است که کودک دست به خشونت میزند.

تنبیه بدنی و یا کلامی مانند تحقیر، توهین و تهدید نه تنها باعث کاهش رفتار نمی‌شود بلکه سوءرفتار را افزایش داده و به عزت نفس کودک آسیب می‌زند. آن‌ها صرفا اثرات کوتاه مدت اندکی بر سوء رفتار کودک دارند.  تنبیه واقعی تنبیهی است که به ندرت انجام شود و این جزء اصول طلایی تنبیه به شمار می رود.

تنبیه بدنی ممنوع

تنبیه بدنی، گران ترین و در عین حال، کم اثرترین ابزار یادگیری و اصلاح رفتار است. تکالیف زیاد، به ویژه جریمه کردن، از ارزش یادگیری تهی است و سبب بی میلی تحصیلی می شود. در تنبیه، باید عمل کودک نکوهش شود، نه شخصیت او. در تنبیه، نباید زیاده روی کرد، چون اثر خود را از دست می دهد. تنبیه در جمع، اثر مخرب، ولی تشویق در جمع، اثر مثبت دارد. سرزنش و تحقیر، امنیت خاطر را از کودک می گیرد. تنبیه، شخصیت کودک را در هم می کوبد. زیاده روی در تنبیه، سبب برانگیخته شدن حس سرکشی در کودک خواهد شد.

تنبیه به معنای زدن نیست

به طور جداگانه پاداش دهید یا تنبیه کنید. به خاطر داشته باشید که هر چند آن ها اغلب مانند تیم دوقلویی اقدام می کنند، ولی شما باید نقش هر یک را جداگانه شناسایی و مورد خطاب قرار دهید. وقتی کودک را تنبیه می‌کنید عذرخواهی نکرده و به سرعت او را نبخشید . در ضمن در زمان تنبیه به او بی‌ احترامی نمی‌کنیم. در موقع تنبیه، ابتدا هم سطح کودک شده و به او تذکر میدهیم و یک‌ بار قانون را با او مرور میکنیم.

با کودک خود قوانینی که وضع کرده اید را مرور کنید. برای مثال یک بار تکرار کن ببینیم اون قانون مهم چی بود؟ «زدن، گاز گرفتن، پرتاب کردن ممنوع!» یا  «وقتی تو گریه میکنی چون مامان این رفتارت رو دوست نداره خودتو دوست داره به سقف نگاه می کنه!»

بجای تنبیه بدنی و پرخاشگری نسبت به کودک خطاکار ،باید با خونسردی و قاطعیت ، او را از خواسته ها و علاقه هایش مثل تماشای تلویزیون، خرید اسباب بازی و یا رفتن به گردش، برای مدت زمان معین محروم سازید.

راه هایی برای سر به راه کردن کودک

والدین با استفاده از کمی خلاقیت و ابتکار عمل می توانند بدون نگرانی و عصبانیت راه حل های مناسبی را در برخورد با رفتارهای ناشایست کودک و بخصوص لجبازی های  آنان بکار گیرند. کودکان با استفاده از لجبازی در واقع قصد نشان دادن استقلال خود را به اطرافیان داشته و معمولا این ناسازگاری در میان کودکان ۳ تا۴ ساله بیشتر بوده و با روش های سرگرم کننده و کمی صبر و حوصله می توان حواس کودک را از آن موضوع پرت کنند که این کار نیازمند صرف ابتکار والدین خواهد بود.

صحبت کردن موزون و آهنگین با کودک، حرف زدن با تغییر و تقلید صدا با وی، تعریف کردن خاطرات کودکی خودتان برای وی، خنداندن و سرگرم سازی کودک و همچنین تعریف و تمجید کردن او از جمله راه هایع سرگرم سازی آنان است. هرگز از تنبیه بدنی و فریاد استفاده نکنید و روی نکات مثبت کودک تاکید کرده و حتی می توانید به بهانه گفتن رازی در گوشش، خواسته خود را عملی سازید و خیلی راه های متنوع دیگری را نیز برای پرت کردن حواس وی وجود دارد.

پیام بگذارید

(0 دیدگاه)

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *