آموزش صبر به کودکان

خدا گونه باشیم. هر اندازه که برای کودک پناهگاه امن‌ تر و مطمئن ‌تری باشیم به همان اندازه کودک در آینده  به خدای خود تکیه و اعتماد بیشتری خواهد داشت. آموزش صبر به کودکان بسیار مهم است. ما حق نداریم به خاطر کم تحملی امروز، آغوش امن خدا را از آینده او برباییم.

آموزش صبر به کودکان

به کودک باید صبر کردن رو آموخت. اما قبل از آن باید اعتماد به نفس و پشتکارش رو تقویت کرد و برای این کار تا قبل از چهارده ماهگی تمام جهان باید به میل کودک باشه. به محض آنکه صورتش رو برگردوند غذا دادن رو متوقف کنید.

اگر اتاق دیگری هستید با شنیدن صدای گریه‌اش شروع به حرف زدن کنید تا بدونه در راهید، این به کودک مثبت بودن امنیت و آرامش رو یاد میده. اما از دو سالگی موضوع بر عکسه. اگر فرزندتون از شما خواسته‌ای داشت چند ثانیه تا چند لحظه درنگ کنید. مثلا بگید بذار یه لیوان آب بخورم .بعد کاری که خواستی رو انجام میدم اینجاست که کودک با صبر آشنا میشه.

روشهای تربیت فرزند

•  تعليم و تربيت و آموزش كودكان را به عشق تبديل كنيد، زيرا فقط عشق است كه به كشف و آموزش مى انجامد.
• رقابت را از زندگى حذف كنيد. هيچ انسانى رقيب هيچ انسانى نيست. رقابت ماهيت همه چيز را عوض مى كند.
• لذت كار دسته جمعى و مشاركت را بچشيد.
•  درباره ى بچه ها قضاوت و داورى نكنيد. ما حق نداريم بچه ها را ارزش يابى كنيم. ما فقط به عنوان يک حامى آنها را به جلو هدايت مى كنيم.
•  مسحور تكنولوژى نشويد. بگذاريد تكنولوژى كار خودش را بكند و شما هم كار خودتان را بكنيد. تكنولوژى نه نرمى دارد، نه عاطفه. يک ابزار است، جاى بازى را نگيرد. جاى خلاقيت را نگيرد. مطلقا در پيش دبستان راهش ندهيد. چون براى سلامتى بد است. براى آموختن بد است.
•  بار سنگين روى دوش كودكان نگذاريد. كلاس هاى فوق العاده را حذف كنيد. اسم رياضى، يا علوم به  آن مفهومى كه بچه ها مى فهمند، نياوريد. بگذاريد آزمايش كنند. كشف كنند، و اين مفاهيم آرام آرام در اثر تجربه در ذهن كودكان جاى بگيرند.
•  به طبيعت باز گرديم و براى رشد سالم تر و بنيادى كودكان بگذاريم آنها از طبيعت بياموزند.

بهترین راه نه نگفتن

حواس کودکتان را پرت کنید. وقتی در حال انجام کار اشتباهی است، به او بگویید: بیا یک کار جدید کنیم یا بگویید: بیا ببین دارم چه کار می‌کنم.

فقط وقتی کودکتان در حال صدمه زدن به خود یا دیگری بود به او نه بگویید و از او بخواهید کاری را انجام ندهد.

از افعال مثبت استفاده کنید. مثلاً به جای اینکه بگویید: با دست خیس کتاب را ورق نزن. بگویید: دست هایت را خشک کن بعد کتاب را ورق بزن.

محدودیت‌های کودک را اعلام نکنید در عمل نشان دهید. مثلاً وقتی در حال به هم ریختن کشو برای پیدا کردن یک لباس است. به جای اینکه بگویید کشو را به‌ هم نریز. بگویید: بعد از کارت کشو را مرتب کن.