همه پدرها و مادرها علاقه منداند فرزندشان رفتاری نیکو داشته باشد، اما گاهی به علت ناآگاهی از روش های تربیتی یا بی توجهی به آن، کودک عادات و رفتارهای نامناسبی پیدا می کند. در چنین مواقعی به والدین توصیه می شود رفتارهای کودک خود را اصلاح کنند. چگونه رفتار کودک را اصلاح کنیم؟ منظور از اصلاح رفتار کودکان، تغییر رفتارهای نامناسب و نادرستی است که از کودک سر می زند. بیشتر بخوانید “چگونه رفتار کودک را اصلاح کنیم؟”
افراد باهوش و تیزهوش سرمایه های اصلی هرجامعه ای محسوب می شوند. نحوه‌ی رفتار با کودک تیزهوش چیست؟ به همین دلیل برخلاف فرزندان عقب مانده، زمانی که والدین مطلع می‌شوند فرزندی تیزهوش دارند، خوشحالی همراه نگرانی در آنها ایجاد می‌شود. از یک سو از این که فرزندی توانمند دارند که می تواند آینده ای درخشان داشته باشد، خوشحال اند. اما از سوی دیگر از این که تیزهوشی ممکن است مشکلاتی برای کودک ایجاد کند، نتواند با دیگران سازگاری کند، یا این که دیگران او را درک نکنند یا امکان رشد توانایی هایی او فراهم نشود، آن ها را نگران می کند. بیشتر بخوانید “نحوه‌ی رفتار با کودک تیزهوش چیست؟”
بی شک داشتن فرزند عقب مانده برای تمام پدرها و مادرها ناگوار است. در واقع آنچه خستگی زحمات پدرها و مادرها را برای کودکان شان جبران و دشواری ها را برای آن ها آسان می کند، آن است که شاهد رشد و شکوفایی کودکان عقب مانده خود باشند. بیشتر بخوانید “رشد و شکوفایی کودکان عقب مانده”
اگر پدر و مادری از فرزندشان، فقط انتظار دکتر شدن داشته باشند، آیا انتظارشان منطقی است؟ اگر دانش آموزی در درسی نمره ی بسیار خوبی کسب کند، انتظار دارید چه پاداشی بگیرد؟ آیا اسباب بازی گران قیمت پاداش مناسبی است؟ داشتن انتظار غیر معقول از کودک باعث ایجاد مشکلات گوناگونی در برخورد با کودک و همچنین نحوه‌ی شکل گیری رفتار کودک می‌شود. بیشتر بخوانید “انتظار غیر معقول از کودک”
کلمه‌ی «جد » به معنای تلاش و کوشش است. «آدم جدی » نیز به کسی گفته می‌شود که در انجام کاری پشتکار دارد و تلاش خود را تا رسیدن به نتیجه ادامه می دهد. بنابراین «جدیت » یعنی تلاش و پیگیری تا رسیدن به نتیجه. منظور از «جدیت در کلام و عمل » روشی تربیتی است که والدین ضوابط و چارچوبی را برای کودک مشخص و او را بر رعایت این چارچوب و ضابطه وادار کنند و پی گیر آن باشند. بیشتر بخوانید “جدیت در کلام و عمل”
پرخاش چیست ؟ منظور از پرخاش، فریاد خشونت آمیز و بسیار بلند است. معمولاً پرخاش شامل خشم، صدای بلند، لحن نامناسب و بر زبان آوردن کلمات ناخوشایند است. اگر گفته می شود به کودک پرخاش نکنید، منظور آن نیست به کودک اعتراض نکنید، بلکه منظور آن است که کودک را با خشم، صدای بلند، لحن و کلمات ناخوشایند خطاب نکنید.
تنبیه به معنای هوشیار و بیدار کردن است. بنابراین تنبیه روشی است تربیتی تا کودک نسبت به رفتار غلط خود هوشیار شود و آن را دیگر تکرار نکند. اما تنبیه بدنی اصطلاحی است که برای کتک زدن کودک به کار می رود. تنبیه بدنی باعث تربیت کودک نمی‌شود .والدین و مربیانی که از تنبیه بدنی استفاده می کنند، تصورشان این است که چنانچه کودک در مقابل رفتار غلط خود به گونه ای تنبیه شود که دردی را در بدن خود تحمل کند، دیگر رفتار غلط را تکرار نخواهد کرد. زیرا هر بار که بخواهد چنین کند کتک و دردی را که تحمل کرده است برای او تداعی می‌شود. بیشتر بخوانید “تنبیه بدنی باعث تربیت کودک نمی‌شود”
در روایات اسامی آمده است که انسان ها بنده ی محبت، اما کودکان تشنه و نیازمند محبت‌اند. تردید نکنید که در تربیت فقط زبان ملایم و نوازش کارساز و مؤثر است. شاید با پرخاش، توهین و تهدید بتوان کودکی را سرکوب و رام کرد، ولی این کار تربیت نیست. زیرا تربیت ارتقا و رشدِ وجودِ کودک است، در حالی که سرکوب و تحقیر کاهش وجود اوست و سرانجام نیز روزی همین کودکِ آرام و ساکت، که رفتارهای پرخاش گرانه و توهین آمیز را آموخته است، دست به طغیان خواهد زد و اگر چنین هم نشود. مسلم است که هرگز به احساس رضایت و خوش بختی نخواهد رسید. بیشتر بخوانید “کودکان تشنه و نیازمند محبت‌اند.”
روشهای عمومی تربیت کودک شامل شیوه هایی است که کودک را در مسیر رفتار صحیح پرورش می‌دهد و مانع ایجاد عادات و رفتارهای غلط در او می شود. منظور از روش های عمومی تربیت کودکان در مقابل روش های اصلاح رفتار کودکان است. روشهای اصلاح رفتار همان طور که از نامش پیداست، اقدام ها و توصیه هایی برای اصلاح رفتارهای غلط و نامناسب کودک است. بیشتر بخوانید “روشهای عمومی تربیت کودک”
بهترین دوران تربیت، کودکی است. کودکی دوره ی شکل گیری و ساخته شدن انسان است، زیرا کودکان فطرتی پاک دارند و آماده اند تا به هر شکلی درآیند. آنها خودشان، خودشان را تربیت نمی کنند؛ بلکه والدین و سپس اطرافیان اند که آنها را، پرورش می دهند و به همین دلیل هنگامی که کودکانی را دیدید لجبازی می کنند، کلمات زشت به زبان می آورند، حق هم بازی هایشان را رعایت نمی کنند و مدام آنها را کتک می زنند، به آنها خشم نگیرید. در عوض کسانی را مقصر بدانند که آن ها را تربیت کرده‌اند. بیشتر بخوانید “بهترین دوران تربیت، کودکی است.”
