رشد و شکوفایی کودکان عقب مانده

بی شک داشتن فرزند عقب مانده برای تمام پدرها و مادرها ناگوار است. در واقع آنچه خستگی زحمات پدرها و مادرها را برای کودکان شان جبران و دشواری ها را برای آن ها آسان می کند، آن است که شاهد رشد و شکوفایی کودکان عقب مانده خود باشند.

آیا شما شوق پدر و مادرهایی را که فرزندان شان کلمات تازه ای به زبان می آورند یا کار جدیدی انجام می دهند، دیده اید؟ اما این شکوفایی درباره ی کودکی عقب مانده (ذهنی یا جسمی) با سرعتی کم تر و فقط در بعضی جنبه ها اتفاق می افتد. جسم آن ها رشد می کند، اما شاید نه به طور کامل، یا این که رشد ذهنی آن ها از رشد جسمی شان بسیار کندتر می باشد.

رشد و شکوفایی کودکان عقب مانده

به همین دلیل تغییر رفتار و نشان دادن شیرین کاریهای بچگانه‌ی آنها خیلی کم تر از کودک معمولی است. به علاوه پدر و مادر با مشاهده ی این شرایط همواره نگران آینده ی آن ها هستند. اما در دنیای واقعیت ها به دلایل گوناگون کودکانی متولد می شوند که از مشکلاتی از این نوع رنج می برند، خانواده مهمترین نهادی است که به کودکی که نیازهای ویژه دارد، کمک می کند. توصیه های زیر به پدر و مادرانی که دارای فرزندی عقب مانده از نظر جسمی یا ذهنی هستند،کمک میکند تا برخوردی درست با این موضوع داشته باشند و موجب آسیب به خود یا فرزندشان نشوند:

نکات مهم در برخورد با کودک عقب مانده

1.  زمانی که والدین علایمی از عقب ماندگی در کودک مشاهده می کنند باید با پی گیری موضوع به آن اطمینان پیدا کنند.
2.  چنان چه کودک دچار عقب ماندگی و معلولیت ذهنی یا جسمی باشد، والدین باید این موضوع را بپذیرند.گاه والدین نمی توانند این موضوع را بپذیرند و آن را در درون خویش انکار می کنند. در نتیجه واکنش های نادرستی نسبت به کودک خود نشان می دهند. معمولاً پدرها و مادرها از کودک عقب مانده ی خود با جدیت مراقبت می‌کنند و به ندرت اتفاق می افتد که پدر یا مادری فرزند عقب مانده را رها کند. اما ممکن است والدین ندانند چگونه باید از کودک مراقبت کنند یا قلباً نتوانند او را بپذیرند و با او رابطه ی عاطفی برقرار کنند. از این رو نادانسته احساس منفی خود را به کودک نیز انتقال می دهند.
3. انتظارات والدین از کودک عقب مانده باید براساس میزان توانمندی او باشد و به کودک این فرصت را بدهند تا جایی که می تواند مانند سایر کودکان خوشحالی کند و با اطرافیانش رابطه ای
   دوستانه و محبت آمیز داشته باشد. داشتن انتظار منطقی از کودک باعث می‌شود که او در حد توانش تلاش کند و مهارت هایی را بیاموزد و رشد نماید.
4. مراقبت بیش از حد از کودک عقب مانده فرصت رشد را از او می گیرد.
5.  بسیاری از والدین تصور می کنند که سعی در آموزش کودک عقب مانده ی ذهنی بی فایده است. این تصور کاملاً اشتباه است و نباید او را از فرصت آموزش در خانه یا مدرسه محروم کرد.