عمده ترین معنای راهبردهای دیالکتیکی این است که درمانگر، تنش دیالکتیکی در رابطه ی درمانی را متعادل کند. تعادل برقرار کردن میان راهبردها از طریق تعادل برقرار کردن میان راهبردهای پذیرش و راهبردهای تغییر (یعنی، انعطاف پذیری درمانگر از یک سو، و اصرار او برای تغییر رفتار بیمار از سوی دیگر) میسر می شود. بیشتر بخوانید “تعادل برقرار کردن میان راهبردها”
اسوالز و هیرد بیماری را مثال می زنند که معتقد بود «کارکنان بیمارستان از من متنفرند و دوست دارند هرچه زودتر از دست من خلاص شوند ». زمانی که بیمار درباره ی این موضوع نشخوار فکری می کرد، دچار احساس شرم و تکانه های خودزنی می شد. درمانگر او، از لابلای حرف های کارکنان بیمارستان متوجه شد که افکار بیمار، تحریف شناختی نیستند و رفتارهای مخرب و تهدید کننده ی بیمار باعث شده تا پرستاران برای ترخیص او از بیمارستان، لحظه شماری کنند. اگرچه درمانگر قصد داشت که نشخوار فکری بیمارش را به دلیل پیوندی که با جرح خویشتن داشت، کم کند، اما نمی خواست آنچه را که معتبر است (یعنی، باور بیمار مبنی بر اینکه پرستاران از او متنفرند)، از اعتبار بیندازد. به همین دلیل، راهبردهای شناختی سنتی، بویژه تکنیک جستجوی شواهد را کنار گذاشت. بیشتر بخوانید “راهبردهای شناختی سنتی”
چهار راهبرد تغییر در اختلال مرزی استفاده می شود که مستقیما از ادبیات درمان های رفتاری و شناختی اقتباس شده اند: ۱- مهارت آموزی: آموزش مهارت های جدید به درمانجو. ۲- روش های وابستگی: فراهم آوردن نتیجه یا پیامدی که احتمال رخ دادن دوباره ی یک رفتار خاص را در درمانجو بالا می برد ۳- مواجهه: رویارویی یا مواجهه ی تقویت نشده با سرنخ ها و نشانه هایی که قبلا با تهدید تداعی پیدا کرده اند. ۴- اصلاح شناختی: تغییر مفروضه ها یا باورهای ناکارآمد درمانجو بیشتر بخوانید “چهار راهبرد تغییر در اختلال مرزی”
راهبردهای مسئله گشایی که راهبردهای تغییر هم نامیده می شوند، راهبردهای اصلی تغییر در DBT به حساب می آیند و هدف از آنها کمک به پرورش سبک حل مساله ی فعال و کارآمد است. با این حال، اجرای راهبردهای فوق برای درمانجویانی که به لحاظ هیجانی دچار بدتنظیمی هستند، سرشار از موانع و مشکلات خواهد بود. بیشتر بخوانید “راهبردهای مسئله گشایی”
اعتبار بخشی در شخصیت مرزی چگونه است؟ لینهان، اساس و جوهره اصلی اعتبار بخشی را این گونه توضیح می دهد: «درمانگر از رهگذر ارتباطی که با درمانجو برقرار می کند، این پیام را به او منتقل می سازد که واکنش هایش معنا دارند و رفتارهای او براساس موقعیت یا بافتار زندگی فعلی او، قابل درک هستند. درمانگر، فعالانه درمانجو را می پذیرد و پذیرش خود را نیز به او منتقل می کند. درمانگر، رفتارها و واکنش های درمانجو را جدی گرفته و آنها را دست کم نمی گیرد. درمانگر بایستی از اعتبار و اصالتی که در واکنش های درمانجو وجود دارد، پرده بردارد ». بیشتر بخوانید “اعتبار بخشی در شخصیت مرزی”
اندیشه ی لینهان درباره ی مفهوم پذیرش از فلسفه ی ذن و رویکرد راجرز گرفته شده است. منظور وی از مفهوم پذیرش، ارزش قایل شدن و توجه همدلانه به هیجان های دردناک بیمار، افکار و رفتار وی، حتی در صورت بروز رفتارهای ضد و نقیض و «کنش نمایی » است. مفهوم پذیرش چیست؟ استدلال لینهان درباره ی فلسفه ی این مفهوم این است که «بیمار مرزی آنچنان نسبت به طرد و انتقاد حساس است و به قدری از نظر هیجانی ناپایدار، که حتی تشویق آرام و ملایم وی برای تغییر در تفکر و شیوه های رفتاری به سطوح بالای برانگیختگی هیجانی منجر شده و متعاقب آن ممکن است پیشنهاد تغییر از سوی درمانگر را بعنوان یک زخم زبان یا ملامت و تنبیه تلقی کند ». بیشتر بخوانید “مفهوم پذیرش چیست؟”
راهبردهای اعتبار بخشی و مساله گشایی در کنار راهبردهای دیالکتیکی، هسته ی مرکزی DBT و قلب درمان را تشکیل می دهند. راهبردهای اعتبار بخشی، واضح ترین راهبردهای پذیرش به حساب می آیند، در حالیکه راهبردهای مساله گشایی، صریح ترین مثال برای توضیح راهبردهای تغییر هستند. هنگام تعامل با بیماران مرزی، هر دو راهبرد مساله گشایی و اعتباربخشی بکار گرفته می شود، هر چند که فراوانی استفاده از آنها با توجه به هر درمانجو، موقعیت فعلی و آسیب پذیری های او، متفاوت خواهد بود. بسیاری از بن بست ها و تنگناهایی که در طول درمان پیش می آید، از عدم تعادل در استفاده از این راهبردها ناشی می شود. بیشتر بخوانید “راهبردهای اعتبار بخشی و مساله گشایی”
ارایه خدمات درمانی توسط دستگاه جدید و پیشرفته TDSC ( تحریک الکتریکی مغز ) در زمینه درمان اختلالات اضطرابی، افسردگی، وسواس، خواب و … در مرکز مشاوره و خدمات روانشناختی بینا انجام میشود. بیشتر بخوانید “تحریک الکتریکی مغز”
احترام به خود یعنی چه؟ احترام به خویشتن شامل پرورش جنبه های گوناگون مثبت «خود »، مثل احترام به خود، اعتماد به خود و آرام کردن یا تسکین خود می شود. این هدف بر روی توانایی بیمار جهت دوست داشتن خود، اعتماد به حس خود و اعتماد به هیجان ها و رفتارها متمرکز می شود. بیشتر بخوانید “احترام به خود یعنی چه؟”
آموزش مهارت های بین فردی، مهارت های تحمل پریشانی (ناراحتی)، مهارت های تنظیم هیجان، و مهارت های هشیاری فراگیر (ذهن آگاهیِ) مرکزی، از جمله انواع مهارت های رفتاری هستند. برای مثال، مهارت های ذهن آگاهی، شامل موارد زیر است: مشاهده کردن، شرح و توصیف حالات هیجانی، دیدگاه قضاوت گرانه نداشتن، هشیار بودن و تمرکز بر آنچه که در یک موقعیت خاص، کارا و موثر است. بیشتر بخوانید “انواع مهارت های رفتاری”
