چرا کودکان دروغ می گویند؟

چرا کودکان دروغ می گویند؟ وقتی کودکان دروغ می گویند والدین از خشم بر افروخته میشوند. به خصوص وقتی که دروغ آشکار است. مثلا شنیدن پافشاری کودک در اینکه به رنگ دست نزده است یا شکلات نخورده است. وقتی که صورت و پیراهنش خلاف گفته اش را میرساند بسیار خشم آور است. دروغها بیان کننده حقایق مربوط به امیدها و دلهره ها هستند.

چرا کودکان دروغ می گویند؟

دروغها آشکار کننده آن چیزی هستند که فرد می خواهد انجام دهد یا باشد. واکنش کامل و پخته نسبت به یک دروغ بیشتر بایستی درک مفهوم آن دروغ را منعکس سازد نه انکار مفهوم آن یا محکومیت فرد دروغ گو را. ما از طریق اطلاعاتی که از دروغها کسب می کنیم می توانیم به کودک کمک کنیم تا واقعیتها را از افکار پوچ و خیالی تشخیص بدهد. وقتی پسر بچه ای به ما خبر میدهد که برای عید، فیل زنده ای را به عنوان هدیه سال نو دریافت کرده است. اگر پاسخ دهیم (تو دلت می خواست این طور بود). (تو دلت می خواهد یک فیل داشته باشی.) مفیدتر خواهد بود تا اینکه دروغگویی او را ثابت کنیم و دست به انکار گفته او بزنیم.

دروغها به ۲ دسته تقسیم می شوند

دروغ هایی که حقایق را بیان می کنند

گاهی اوقات کودکان بدین خاطر دروغ می گویند که اجازه ندارند حقیقت را بر زبان بیاورند. وقتی کودک به مادرش می گوید که از برادرش متنفر است مادر شاید او را به خاطر این حقیقت گویی تنبیه کند. اگر آن کودک در آن لحظه برگردد و آشکارا به دروغ اعتراف کند و بگوید که حالا دیگه برادرش را دوست دارد مادرش شاید به او پاداش بدهد و او را محکم در آغوش بگیرد و ببوسد. به نظر شما این کودک چه نتیجه ای از این تجربه خواهد گرفت؟ کودک نتیجه خواهد گرفت که آدم را به خاطر حقیقت گویی کتک می زنند.

دروغ هایی که محرک داشته باشند

والدین نباید سؤالاتی از کودکان بکنند که کودک به منظور دفاع از خود پاسخ دروغ به آنها بدهد. کودکان از اینکه پدر و مادر از آنها سوال و پرس جو کنند، متنفرند. به خصوص هنگامی که گمان می کنند والدینشان از قبل پاسخها را می دانند. کودکان از سوالاتی که نقش دام را دارند بیزارند. سوالاتی که کودک را وادار می کند دروغ بگویند و یا حقیقت را بر زبان بیاورند و خجالت بکشند.

مثلا وقتی تفنگ یک بچه ۷ساله ای می شکند و بچه از این اتفاق وحشت زده میشود و تکه های آن را پنهان می کند و به والدین دروغ می گوید در برخورد نباید به بچه گفت: ای دروغ گوی لعنتی. تو تفنگت را شکستی چرا دروغ گفتی؟ بهتر است بگوئیم: این طور که می بینم تفنگ جدیدت را شکسته ای . زیاد دوام نیاورد. حیف شد تفنگ گران قیمتی بود. کودک چند درس با ارزش می آموزد: پدر درک میکند. من می توانم مشکلاتم را به پدرم بگویم. من باید بیشتر از هدیه های پدرم مواظبت کنم.

برخورد با دروغگویی

خط مشی ما در برابر دروغ گویی مشخص است. از یک طرف ما نباید باز پرس بازی در بیاوریم و کودک را سوال پیچ کنیم. و موضوع را بزرگ جلوه دهیم. از طرف دیگر ما باید حتما و بدون تردید رک و پوست کنده حرف بزنیم. مثلا: وقتی از مدرسه اطلاع می دهند که فرزندمان در امتحان ریاضی اش مردود شده نباید از او بپرسیم: در امتحان ریاضی قبول شدی ؟مطمئنی؟ خوب این دفعه دیگر دروغ دردت را دوا نخواهد کرد. ما با معلمت صحبت کردیم و او گفت مردود شدی.

در عوض، ما باید به طور صریح و پوست کنده به فرزندمان بگوییم. دبیر ریاضی ات به ما گفت که تو در امتحان نمره قبولی نیاوردی. ما به خاطر این مسئله خیلی ناراحتیم و نمی دانیم چه کمکی از دستمان برمی آید تا برایت انجام بدهیم. خلاصه ما کودکمان را تحریک نمی کنیم تا برای دفاع از خودش دروغ بگوید. و نیز آگاهانه برای کودک فرصت ایجاد نمی کنیم که دروغ بگوید. وقتی کودک قطعا دروغ میگوید واکنش ما نباید غیر اخلاقی و دارای هیجان شدید باشد. بلکه باید واقعی و دور از احساس باشد. ما می خواهیم کودکمان بداند که نیازی ندارد به ما دروغ بگوید.