راهبردهای اعتبار بخشی و مساله گشایی

راهبردهای اعتبار بخشی و مساله گشایی در کنار راهبردهای دیالکتیکی، هسته ی مرکزی DBT و قلب درمان را تشکیل می دهند. راهبردهای اعتبار بخشی، واضح ترین راهبردهای پذیرش به حساب می آیند، در حالیکه راهبردهای مساله گشایی، صریح ترین مثال برای توضیح راهبردهای تغییر هستند. هنگام تعامل با بیماران مرزی، هر دو راهبرد مساله گشایی و اعتباربخشی بکار گرفته می شود، هر چند که فراوانی استفاده از آنها با توجه به هر درمانجو، موقعیت فعلی و آسیب پذیری های او، متفاوت خواهد بود. بسیاری از بن بست ها و تنگناهایی که در طول درمان پیش می آید، از عدم تعادل در استفاده از این راهبردها ناشی می شود.

راهبردهای اعتبار بخشی و مساله گشایی

درمانجویان مبتلا به BPD یا افراد دارای ویژگی های شخصیت مرزی که با دردهای هیجانی شدید به درمان مراجعه می کنند، غالبا از درمانگر می خواهند (و یا حتی از او توقع دارند) که برای تغییر دردهای آنها دست به کاری بزند. در چنین مواقعی، خیلی وسوسه کننده خواهد بود که با اصلاح طرحواره ها، مفروضه ها، یا افکار غیرمنطقی؛ انتقاد از رفتارهای بین فردی یا انگیزه هایی که در مشکلات بین فردی نقش دارند؛ تجویز دارو برای تغییر کژکاری های بیولوژیک؛ و روش های این چنینی، انرژی درمان را صرف تغییر درمانجو کنیم.

لینهان اعتقاد دارد که چنین اقداماتی تکرار دوباره ی محیط بی اعتبارساز، از طریق صحه گذاشتن بر شدیدترین دردهای درمانجو است و واجد این پیام تلویحی است که: «درمانجو، مشکل اصلی است و قادر نیست در برابر اتفاقات محیطی، به پاسخ ها و واکنش های خودش اعتماد کند ». بی اعتمادی و بی اعتبارسازیِ واکنش های درمانجو در برابر رویدادها نه تنها برای او آزاردهنده است، که موجب فراخوانی ترس، خشم، و شرم، و حتی هر سه مورد می شود. بنابراین، تمرکز صرف بر راهبردهای تغییر، و عدم توجه به راهبردهای اعتباربخشی، می تواند بسیار دردناک و آزاردهنده باشد.

گام های اعتبار بخشی

اعتبار بخشی به سادگی، نشان دادن این مطلب است که مشکلات و رنج های بیمار را درک می کنیم. اعتبار بخشی معمولاً شامل سه گام می شود:

1.  مشاهده و توصیف واکنش های هیجانی و شناختی، و همچنین الگوهای رفتاری بیمار
2. تاکید بر موقعیت یا وضعیت دردناک بیمار
3. پذیرش و ارتباط برقرار کردن همیشگی با بیمار، بدون توجه به اینکه عقلانیت در رفتارهای او وجود دارد یا خیر.

لینهان معتقد است که گام سوم از اهمیت بیشتری برخوردار است چرا که متمایز کننده ی اعتبار بخشی، از روش معمول «انعکاس احساسات » و روش «همدلی » است. این نوع اعتبار بخشی ممکن است به روشن تر شدن احساس مغشوش بیمار مرزی از هویت خودش و همچنین اعتماد کردن به ادراکات و عقاید خودش، کمک کند.