با اشتباه کودک چه کنیم؟

با اشتباه کودک چه کنیم؟ اگر قرار است داد نزنيم. دعوا نكنيم. اخم نكنيم. تهديد و تنبيه نكنيم. پس چگونه به فرزندان بياموزيم كار تو اشتباه است؟ كودكان تا شش يا هفت سالگی، منطق برايشان مفهومی ندارد. چون عقل از حدود هفت سالگی ظاهر ميشود.

با اشتباه کودک چه کنیم؟

بنابراين كودک تا سن هفت سالگی با حس و احساس و تخيل خود زندگی ميكند. به همين دليل معيار درستی و غلطی كاری برای او احساس اوست. ميخواهد در پارک بماند. وقتی جواب نه ميشنود. حس ميكند والدين او بی انصاف هستند. او را دوست ندارند و به او اهميت نميدهند. اما چگونه ميتوانيم برای اين موجودات بی منطق سراسر احساس مرز بگذاريم؟

گذاشتن حدو مرز برای کودک

اولين قدم اين است كودک بداند احساسات والدينش وابسته به رفتار و احساسات او نيست. وقتی اخم ميكنيد، داد ميزنيد، تنبيه ميكنيد، تهديد ميكنيد، به كودک احساس شرم و خجالت ميدهيد، به كودک اين پيام را ميدهيد كه من كه قرار است پناه تو باشم و تو به من اعتماد كنی و تكيه كنی از كنترل رفتار و احساس خودم عاجزم و رفتار من كاملا در اختيار رفتار توست. و كودک كه مرتبا در حال محک زدن قدرت والدين و تاثير قدرت خود بر آنهاست در می يابد حد و مرزی وجود ندارد و والدين قدرتی ندارند.

تایید احساسات کودک

قدم دوم اين است كه احساس كودک را تاييد كنيم و حد و مرز رفتارش را مشخص كنيم. در حاليكه رفتارمان كاملا در اختيار خودمان است. هم قد كودک شويد به چشمانش نگاه كنيد و بگوييد: ميدونم دلت ميخواست بيشتر تو پارک بمونی. اما تو دوستات رو كتک زدی و قرار ما اين بود وقتی كتک ميزنی به خونه برگرديم. ميدونم ناراحتی به بچه شير ميدم و نميتونم باهات بازی كنم. اما ميتونی به اتاقت بری و بازی كنی. يا اينجا كنار من بمونی و آروم باشی تا كارم تموم شد بيام كنارت.

كودكان از رفتار همراه با خشونت ما هيچ چيز خوبی نمی آموزند. يادتان باشد هميشه با كودک شفاف و كوتاه صحبت كنيد. احساسش را تاييد كنيد. به او دو انتخاب بدهيد. به او بگوييد انجام چه كاری بد است. در تمام اين مراحل بايد خودتان كاملا كنترل بر رفتارتان داشته باشيد. زمانی كه ما كنترلی بر رفتارمان نداريم. چگونه انتظار داشته باشيم كودک ما كه گيج و گم در دنيای بزرگسالان است به احساسات و رفتار خود كنترل داشته باشد؟