برای این که کودکان بتوانند جهان و محیط شان را بشناسند، باید از امکانات و توانایی های خود استفاده کنند. آنها باید بتوانند حرف بزنند و منظور خود را بیان کنند و محیط خود را به کمک حواس پنج گانه جست وجو کنند. والدین باید مراحل رشد حواس و تکلم در کودک را پی گیری کنند تا چنان چه دچار مشکل یا نقصی بود به موقع برای رفع آن اقدام کنند و آموزش های لازم را برای مراقبت از اندام های حسی و نیز گسترش قدرت تکلم کودک بدهند. در این مقاله به بیان موانع زبان آموزی در کودکان میپردازیم .
موانع زبان آموزی در کودکان
بعضی از کودکان سلامت کامل ندارندو این عدم سلامت خود باعث ایجاد برخی مشکلات دیگر میشود یکی از این مشکلات ایجاد موانع زبان آموزی در کودکان میباشد .
مهم ترین موانع زبان آموزی عبارت اند از:
-
کم شنوایی
کم شنوایی در رشد زبان، مانع بزرگی است، زیرا شنیدن، یکی از مهم ترین راه های گردآوری اطلاعات از جهان خارج است، از طرف دیگر ما با شنیدن صدای خودمان آن را کنترل می کنیم. هرگاه نشانه های زیر را در کودک مشاهده کردید، باید احتمال وجود مشکل شنوایی کودک را جدی بگیرید: توجه نکردن به صداهای محیط اطراف، تأخیر در رشد گفتار و زبان، جیغ زدن بیش از حد، بلند کردن صدای وسایل صوتی، استفاده از اشاره به جای زبان.
-
لکنت
لکنت یکی از اشکالات گفتاری است. افراد مبتلا به لکنت به طور غیر عادی صدا یا حرفی را در یک کلمه تکرار یا در آن گیر می کنند. گاهی اوقات ترس شدید یا اضطراب زیاد، که به دلایل مختلفی می تواند ایجاد شود، باعث بروز لکنت زبان در کودک میشود. والدین و اطرافیان کودکی که لکنت دارد با واکنش نامناسب مانند سرزنش، راهنمایی دادن، ابراز نگرانی و… باعث میشوند تا مشکل کودک شدیدتر شود. آرامش و توجه غیرمستقیم به نحوه ی گفتار کودک کمک بزرگی به رفع این مشکل خواهد کرد.
نقش پدر و مادر در زبان آموزی
وقتی پدر و مادر و اطرافیان با کودک حرف می زنند، در آغاز کودک معنی گفتههای آنها را نمی فهمد. اما به تدریج زبان آن ها را با اشیا، وقایع و تجربه های خود از جهان خارج درک میکند و به این ترتیب کلمه ها برای او معنی پیدا می کنند. مادر اولین معلم زبان طفل است. کودک با مادر تمرین گفت وگو میکند. مهربانی مادر در ظهور اصوات اولیه ی کودک مؤثر است. کودکان پرورشگاهی چون از محبت مادری محروم اند و کمتر اصوات محبت آمیز و محرک دریافت میکنند، دیرتر زبان باز میکنند. دوقلوها و سه قلوها دیرتر زبان باز میکنند زیرا مادر فرصت کافی برای پرداختن به تک تک آن ها را ندارد و بیش تر به رفع نیازهای آن ها میپردازد.
سخن آخر
چنان چه مادر، طفل را تشویق کند که نیازهایش را با گفتن بیان کند، رشد تکلم طفل بیش تر می شود. اکثر مادران از این موضوع غفلت میکنند زیرا برای آنها رفع نیازهایی که طفل با ارتباط غیر کلامی ابراز میکند، مهم تر است. اگر مادران در نحوه ی تکلم خود اشکالاتی داشته باشند یا به دلیل کم سوادی و نداشتن مطالعه، از لغات کمتری در بیان استفاده کنند، به خودی خود کودک نیز در استفاده از تکلم و میزان لغات، دچار کمبود و نقص خواهد شد و این یکی از دلایلی است که اهمیت مطالعه و گسترش دایره ی اطلاعات مادران را نشان می دهد.
لا تعليق