با اشتباه کودک چه کنیم؟ اگر قرار است داد نزنیم. دعوا نکنیم. اخم نکنیم. تهدید و تنبیه نکنیم. پس چگونه به فرزندان بیاموزیم کار تو اشتباه است؟ کودکان تا شش یا هفت سالگی، منطق برایشان مفهومی ندارد. چون عقل از حدود هفت سالگی ظاهر میشود.
با اشتباه کودک چه کنیم؟
بنابراین کودک تا سن هفت سالگی با حس و احساس و تخیل خود زندگی میکند. به همین دلیل معیار درستی و غلطی کاری برای او احساس اوست. میخواهد در پارک بماند. وقتی جواب نه میشنود. حس میکند والدین او بی انصاف هستند. او را دوست ندارند و به او اهمیت نمیدهند. اما چگونه میتوانیم برای این موجودات بی منطق سراسر احساس مرز بگذاریم؟
گذاشتن حدو مرز برای کودک
اولین قدم این است کودک بداند احساسات والدینش وابسته به رفتار و احساسات او نیست. وقتی اخم میکنید، داد میزنید، تنبیه میکنید، تهدید میکنید، به کودک احساس شرم و خجالت میدهید، به کودک این پیام را میدهید که من که قرار است پناه تو باشم و تو به من اعتماد کنی و تکیه کنی از کنترل رفتار و احساس خودم عاجزم و رفتار من کاملا در اختیار رفتار توست. و کودک که مرتبا در حال محک زدن قدرت والدین و تاثیر قدرت خود بر آنهاست در می یابد حد و مرزی وجود ندارد و والدین قدرتی ندارند.
تایید احساسات کودک
قدم دوم این است که احساس کودک را تایید کنیم و حد و مرز رفتارش را مشخص کنیم. در حالیکه رفتارمان کاملا در اختیار خودمان است. هم قد کودک شوید به چشمانش نگاه کنید و بگویید: میدونم دلت میخواست بیشتر تو پارک بمونی. اما تو دوستات رو کتک زدی و قرار ما این بود وقتی کتک میزنی به خونه برگردیم. میدونم ناراحتی به بچه شیر میدم و نمیتونم باهات بازی کنم. اما میتونی به اتاقت بری و بازی کنی. یا اینجا کنار من بمونی و آروم باشی تا کارم تموم شد بیام کنارت.
کودکان از رفتار همراه با خشونت ما هیچ چیز خوبی نمی آموزند. یادتان باشد همیشه با کودک شفاف و کوتاه صحبت کنید. احساسش را تایید کنید. به او دو انتخاب بدهید. به او بگویید انجام چه کاری بد است. در تمام این مراحل باید خودتان کاملا کنترل بر رفتارتان داشته باشید. زمانی که ما کنترلی بر رفتارمان نداریم. چگونه انتظار داشته باشیم کودک ما که گیج و گم در دنیای بزرگسالان است به احساسات و رفتار خود کنترل داشته باشد؟
لا تعليق