از دهه ی ۱۹۸۰ به بعد، درمان دارویی برای اختلال شخصیت مرزی ، تقریبا به یک الزام درمانی تبدیل شده است، در حالیکه تا قبل از این دوره – به واسطه ی غلبه ی دیدگاه های تحلیلی- مداخلات دارویی فقط یکی از گزینه های درمانی بود. به دلیل سطوح بالای نشانه ها از یک سو، و نگرش های غلط نسبت به داروهای تجویز شده از سوی دیگر، انتخاب داروهای مناسب برای بیماران مبتلا به BPD نسبتا دشوار است. بیشتر بخوانید “درمان دارویی برای اختلال شخصیت مرزی”
هدف اصلی درمان سرپایی شخصیت مرزی ، تغییرات رفتاری بیماران مرزی است. این درمان برای بیمارانی مناسب است که توانایی مدیریت برخی از نقش های اجتماعی، نظیر تحصیل یا کار پاره وقت را دارا هستند و به لحاظ داشتن مسکن و سرپناه مشکلی ندارند. همچنین سطح برای بسیاری از بیماران مبتلا به BPD که به تازگی و مستقیما از بیمارستان ترخیص شده اند، مفید است. بیشتر بخوانید “درمان سرپایی شخصیت مرزی”
مراقبت‌های اقامتی در اختلال شخصیت مرزی شامل مراقبت های مسکونی است و به خدمات روانپزشکی در محیط هایی اشاره دارد که در مقایسه با بیمارستان، کنترل و بازنگری در آنجا ملایم تر است و محدودیت های کمتری در آن اعمال می شود. همچنین، سطح سوم مراقبت شامل دو بخش می شود: درمان های روزانه و مراقبت های شبانه (معمولا، نوعی خانه ی نیمه راه ). بیشتر بخوانید “مراقبت‌های اقامتی در اختلال شخصیت مرزی”
بستری بیمارستانی فرصتی برای آغاز درمان، تغییر روش درمانی پیشین، و یا مدیریت بحران فراهم می کند. اقامت طولانی مدت در بیمارستان در گذشته رایج بود، ولی امروزه بستری های کوتاه مدت توصیه می شود و اعتقاد بر آن است بستری بیمار مرزی نباید بیشتر از ۲ هفته طول بکشد. بیشتر بخوانید “بستری بیمار مرزی”
برخلاف پژوهش های وسیعی که پیرامون ماهیت اختلال شخصیت مرزی انجام شده، مطالعات محدودی درباره ی روشهای درمانی اختلال شخصیت مرزی صورت گرفته است. تا همین دهه ی اخیر، درمانگران رفتاری و رفتاری-شناختی، چه به لحاظ نوشته های نظری و چه به لحاظ کارهای پژوهشی، عموما از این اختلال غافل بوده اند. هر چند که این غفلت به سرعت در حال زدوده شدن است. بیشتر بخوانید “روشهای درمانی اختلال شخصیت مرزی”
تبیین های اولیه اختلال شخصیت مرزی براساس نظریه سایکودینامیک (به ویژه، روابط شیئی) قرار داشتند، در حالی که امروزه علاوه بر این تبیین ها، به نقش عوامل بیولوژیکی نیز توجه زیادی می شود. کرنبرگ و مسترسون، دو نفر از کسانی هستند که در حوزه ی تبیین های روابط شیئی به بررسی سبب شناسی BPD پرداخته اند. به عقیده ی کرنبرگ، بیماران مرزی در مرحله ی جدایی- تفرد ماهلر، بویژه در زیرمرحله ی نزدیکی مجدد (بین ۱۶ تا ۳۰ ماهگی) تثبیت شده اند. بیشتر بخوانید “اختلال شخصیت مرزی براساس نظریه سایکودینامیک”
اگرچه دلایل اختلال شخصیت مرزی هنوز مشخص نیست، اما متغیرهای بیولوژیکی و روانشناختی زیادی با خطر شکل گیری BPD ارتباط دارند. بسیاری از پژوهشگران معتقدند که اختلال شخصیت مرزی از تعامل عوامل ژنتیکی، بیولوژیکی، اجتماعی، روانشناختی، محیط خانوادگی آشفته، پاتولوژی والدین و سبک های فرزندپروری بی کفایت آنها ریشه می گیرد. بیشتر بخوانید “دلایل اختلال شخصیت مرزی”
همایندی مرضی در BPD چگونه است؟ بیماران مرزی اغلب به خاطر مشکلات ناشی از اختلالات همبود در محور I به درمان مراجعه می کنند. بنابراین، هنگام ارزیابی بالینی بیماران مرزی، می بایست تمامی اختلالاتی را که در محور I با تشخیص BPD همایندی مرضی ۱ (همبودی) دارند، به دقت بررسی کرد. زیرا بالینگران معتقدند اختلالات همبود با BPD ، ممکن است سایکوپاتولوژی زیربنایی (یعنی، BPD ) را از دید مصاحبه گر پنهان کنند، مانع تشخیص بالینی دقیق شوند، برنامه ریزی درمانی را با مشکلاتی جدّی مواجه سازند، از بهبودی علامتی این اختلال جلوگیری کنند، و با سازگاری روانی- اجتماعی بیماران تداخل نمایند. بیشتر بخوانید “همایندی مرضی در BPD چگونه است؟”
میلون معتقد است که هم متون نظری و هم پژوهش های تجربی نشانگر این است که الگوی شخصیت مرزی که توسط DSM معرفی شده، هم پوشی بسیار نزدیکی با دیگر اختلالات شخصیت دارد. به دلایل مختلف، اکثر بیمارانی که تشخیص اختلال شخصیت مرزی برای آنها مطرح است، خصایص مشترکی با الگوهای شخصیتی وابسته، هیستریانیک، اجتنابی، افسرده و منفی گرا نشان می دهند. لذا میلون برای افزایش دقت در تشخیص گذاری و درک بهتر اختلال شخصیت مرزی، انواع شخصیت مرزی را به چهار تیپ مختلف تقسیم کرده است. بیشتر بخوانید “انواع شخصیت مرزی”
اختلال شخصیت مرزی، یکی از پیچیده ترین و جدی ترین اختلالات روانی است که وجه مشخصه ی آن، مشکلات پایدار در تنظیم هیجانات، کنترل تکانه، و بی ثباتی در روابط بین فردی و خودانگاره است. بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی، بین «نزدیک شدن به دیگران » از یک سو و «دوری از آنها و اتکا به خویشتن» از سوی دیگر تردید دارند. وقتی تنها هستند، شدیدا محتاج حضور دیگرانند؛ وقتی به سمت دیگران می روند، به دلایل متعدد ناکام می شوند. بیشتر بخوانید “پیچیده ترین و جدی ترین اختلالات روانی”
