تنبیه برای بازدارندگی است

تنبیه برای تخلیه ی عصبانیت های والدین نیست. ما از دست روزگار و همسر دلخور هستیم، سر فرزندمان تلافی درمی آوریم. تنبیه برای بازدارندگی است نه برای ایجاد انگیزه. می خواهیم فرزندمان لباس بپوشد، پاشو لباستو بپوش. باید به او انگیزه بدهیم که پاشه و لباسشو بپوشه. برای این که کودک حرکت کنه و کاری را انجام بده، تشویق لازمه.

تنبیه برای بازدارندگی است

با تنبیه نمی توانیم انگیزه ایجاد کنیم بلکه تنبیه اجبار ایجاد می کند. بلند می شی یا بلندت کنم. میام خدمتت می رسم ها. تنبیه چه صحیح و چه غیر صحیح برای ایجاد حرکت نیست برای بازدارندگی است. تنبیه باید متناسب با عمل باشد. یک دلیل این که جرم در جامعه زیاد است اینه که مجرمین خودشان را بستان کار می دانند. تنبیه های خشونت آمیز و کیفرهای بی دلیل بچه ها را طلب کار بار می آورد. یک مجرم میگه که من یک خلافی کردم. فوقش ۶ ماه زندانی بشم پس چرا ۲ سال برام نوشتند. حالا من یک سال و نیم از جامعه طلب دارم.

تنبیه های خشونت بار بچه ها را می برد به سمت خلاف بیشتر. چون آن ها را به سمت درک مظلوم سوق می دهد. درک مظلوم بسیار خطرناک است. وقتی این درک از یک حدی بالاتر می رود. این شخص خودش را از خانواده و بعد از جامعه طلبکار می داند در نتیجه بدتر می کند.

تنبیه نسیه نداریم

در تنبیه با بچه ها حساب نسیه نداشته باشیم. تنبیه مال کاری است که در این لحظه اتفاق افتاده. اگر کاری خلاف ارزش است. همان موقع واکنش نشان بدهید. اگر نمی توانید فراموشش کنید. یک روز از صبح بلند شده اید کودک چندین بار از ارزش ها عبور می کند. شما هم حالتان خیلی خوب است و می گید ولش کن بچه س دیگه، اشکالی نداره. بچه ادامه میده تا ظهر میشه حالا ممکنه که از موضوعی ناراحت شده باشید. یا فامیل شوهر زنگ می زنند و می خوان امشب بیان منزل شما دیگه کلی بهم می ریزید.

همسرتان تلفن می کند یکسری با او دعوایتان می شود. در همین موقع بچه یکی از اون کارهایی را می کند که از صبح انجام داده و شما هیچی نگفتید. حالا گیرش میارید که بیا این جا ببینم این از صبحت این هم از ظهرت اون هم از دیروزت و اون هم از فلان روزت و از هفته ی پیش و اون از عمه هات و این هم از بابات و خلاصه هر چی دق و دلی دارین سر بچه ی بیچاره خالی می کنین. بچه هم می مونه که اصلاً موضوع چیه؟ این حرفا چیه؟ برای بچه ها حساب نسیه باز نکنید. اگر باید تنبیه بشه همان موقع انجام دهید وگرنه ولش کنید و دیگه اصلاً بهش فکر هم نکنید.

نقش تنبیه و تشویق در رشد

یادتان باشد که تنبیه و تشویق در حوزه ی رشد نیستند. یک نقش بسیار کوچکی دارند. خود تربیت هم نقش بسیار کوچکی دارد و نقش تنبیه و تشویق کوچک تر از تربیت هستند. پس این قدر مسئله ی تنبیه و تشویق را در زندگی بچه ها بزرگ نکنید. زندگی عرصه ی زندگی کردن است. عرصه ی تعامل، ارتباط با هم بودن، لذت بردن و رشد کردن و دوستی و محبت و خلاقیت است. تنبیه و تشویق هم  جای خودش را دارد. نه باعث رشد می شوند و نه باعث شکوفایی خلاقیت. زندگیتان را به عرصه ی این دو تبدیل نکنید.