تهران – خیابان پیروزی ، روبروی خیابان پنجم نیرو هوایی (روبروی مترو نیرو هوایی) ، مجتمع نسیم ، طبقه اول ، واحد 1

clinicbina@

تلفن تماس : ۷۷۴۶۸۴۱۸-۰۲۱

تربیت عقلانی چیست؟

تربیت عقلانی چیست؟

عقل از ابعاد مهم وجود انسان است که اگر شکوفا شود، توان آن را دارد که خوب را از بد و خیر را از شر تشخیص دهد و صاحبش را به سعادت و خوشبختی برساند. تربیت عقلانی چیست؟ انبیا الهی همه برای تربیت عقلانی آمدند و در این مسیر حرکت کردند و تا آنجا که توانستند به وظیفه شان عمل نمودند. والدین نیز باید این بخش از تربیت را در درجه اول قرار دهند و بدان توجه نمایند.

تربیت عقلانی چیست؟

در هنگام تولد، مغز نوزاد هنوز تکامل نیافته است. سلول های عصبی اجزای تشکیل دهنده ی مغز هستند. اطلاعات عصبی از طریق اتصال بین این سلول ها، به اندام ها و دستگاه های مختلف بدن انتقال می یابد. در بدو تولد، این اتصالات عصبی هنوز به اندازه ی کافی گسترش پیدا نکرده اند. ولی اندک اندک دوران رشد سلول های عصبی آغاز می شود و ارتباط آنها بیش از پیش افزایش می یابد.

ارتباط بین سلول‌های عصبی معمولا از هنگام تولد تا سه سالگی انجام میگیرد. در حدود سه سالگی، مغز کودک دو برابر مغز یک انسان بزرگسال دارای اتصالات عصبی است. این پدیده بیانگر این نکته است که بدن نوزاد از نظر بیولوژیک برای آموختن برنامه ریزی شده است.

اثرات روابط اولیه بر رشد کودک

اتصالات عصبی در روند یادگیری تاثیر بسیار مهمی دارند. عدم تحریک و یا تشویق مناسب از رشد اتصالات سلولی می کاهد یا آنها را به کلی از بین می برد. این نکته در مورد حواس پنج گانه و حرکات بدنی نیز صدق می کند. به همین علت، نخستین روابط عاطفی کودک، تاثیر حیاتی بر رشد مغز او دارد.

اثرات پاسخگویی نیاز کودک

برای تقویت و استحکام اتصالات عصبی مراکز کنترل احساسات در مغز، باید خواسته های نوزاد را به خوبی تشخیص داده و نیازهای او به طور سریع و صحیح پاسخ داده شود. همچنین یک ارتباط قوی و اطمینان بخش با کودک، مانع اضطراب روزانه ی او می شود. بعنوان مثال: هنگامی که نوزاد گریه میکند و می خواهد با مادر ارتباط برقرار کند. اگر به موقع و با توجه به خواسته هایش به او پاسخ داده شود،.به بهبودی توانایی او در زمینه ی برقراری ارتباط با دیگران کمک شده است.

درک دنیای کودک

باید به نوزاد کمک کرد تا جهان اطراف خود را بشناسد. با وجود این، نباید در این باره زیاده روی کرد و او را تحت فشار قرار داد. انتظارات بیش از اندازه، کودک را خسته و عصبی می کند. باید به وی فرصت داد تا کشفیاتش در ذهنش نقش ببندد. پس هدف این نیست که از کودک نابغه ای بسازیم که با همسالانش متفاوت باشد. کوشش ما فقط این است که برای کمک به رشد مطلوب، دنیایش را بشناسیم و توانایی هایش را درک کنیم.

پیام بگذارید

(0 دیدگاه)

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *