چگونه رفتار کنيم که فرزندمان دروغگو نشود؟

چگونه رفتار کنيم که فرزندمان دروغگو نشود؟ بايد در ابتدا مفاهيم حقيقت را به او ياد بدهيم. هرجايی که فرزندمان راست گفت بايد اين ويژگی را تقويت کنيم و او را مورد تشويق قرار دهيم. هيچگاه نبايد تشويق ها به گونه باشد که مثلا از يک کار اشتباه او راحت بگذريد. بلکه بايد بچه بداند مسئوليت کار اشتباهی که مرتکب شده را بپذيرد.

چگونه رفتار کنيم که فرزندمان دروغگو نشود؟

حتی می توانيد در ازای رفتارهای خوبی که دارد مثلا وقتی خودش کار اشتباهی را که انجام داده قبل از اينکه ما متوجه شويم بازگو کند او را تشويق کرده و يک ستاره به او بدهيم. سعی کنيد اشتباهاتش را با جملات خبری بيان کنيد نه جملات سوالی و از همه مهمتر اينکه جريمه دروغ گويی بايد از جريمه رفتار اشتباهی که مرتکب شده جدا باشد. يعنی برای خوردن شکلات بدون اجازه يک جريمه و برای دروغ گفتن يک جريمه ديگر در نظر گرفته شود. جريمه هاي خيلي شديد براي بچه نگذاريد. بلکه متناسب با سن و خطايي که از او سر زده باشد.

به کودک برچسب نزنیم

نکته ديگر اينکه مدام به او نگوييد که تو دروغ می گويي و به او برچسب نزنيد. چرا که باعث تثبيت اين ويژگی در او می شود و او به مرور باور می کند که دروغگوست. يکی از لذت های بزرگ برای بچه ها تماشای کارتن های خيالی است. اينکه به بچه اجازه بدهيم که با آن فضای خيالی ارتباط برقرار کند با اينکه مفاهيم واقعی و خيالی را برايش تفکيک کنيم با هم فرق می کند.

علل دروغگویی در کودکان

اجبار

اگر با اجبار از فرزندتان خواسته شود کاری را که مورد علاقه اش نیست، انجام دهد، یا آن کار را سرسری انجام می دهد، یا به دروغ وانمود می کند که آن را انجام داده است . اگر این فشار و اجبار بیش از حد باشد، در غیاب والدین  ممکن است بر خلاف دستورات آنها عمل نماید .که این امر باعث می شود که او به طرف فساد کشیده شود. باید برای انجام هر کاری که از فرزندمان می خواهیم، پیش از آن که به اجبار و تهدید متوسل شویم. میل، رغبت و انگیزه ای در او ایجاد کنیم تا با لذت و احساس رضایت به انجام آن کار بپردازد.

 الگوهای نامناسب

اگر در خانواده ای، والدین و اعضای یک خانواده دروغ بگویند، ناخودآگاه و به طور غیر مستقیم زمینه دروغ گویی را برای فرزندمان فراهم میسازیم. در واقع اولین درس دروغ گویی را فرزندان از آنها خواهند آموخت. زیرا خانواده اولین محیط تربیتی محسوب می شود و گفتار، رفتار و به طور کلی طرز زندگی والدین در تربیت فرزندان بسیار مؤثر است . فرزندان بدون توجه و اراده، بر اساس همانند سازی با اطرافیان، آن چه را که می بینند و می شنوند، تقلید می کنند و یاد می گیرند. تلاش این خانواده ها برای جلوگیری از دروغ گویی بی اثر است. زیرا تا والدین خود اصلاح نشوند، هر گونه اقدامی در این زمینه بی اثر خواهد بود.

احساس حقارت

فرزند شما اگر در خانواده یا محیطهای دیگر، دائما مورد تحقیر، سرزنش، بی اعتنایی و تمسخر قرار بگیرد، از هیچ کوششی برای نشان دادن خود دریغ نمی ورزد. او تلاش می کند تا به هر نحوی که ممکن است توجه اعضای خانواده و اطرافیان را به خود جلب کند. از این رو، به رفتارهای مختلفی از جمله دروغ گویی دست می زند. زیرا این امر سبب توجه دیگران به او خواهد شد و غالبا دچار ضعف شخصیت هستند و احساس حقارت دارند. آنها برای رهایی از این احساس و ابراز وجود، به غلو در مورد خود می پردازند. اغلب درباره خود، دیگران و حوادث، دروغ های باورنکردنی می گویند.

همچنین وعده هایی می دهند که قدرت انجام آن را ندارند. البته تمام این کارها را برای این انجام می دهند تا در حضور دیگران مورد تمجید و تقدیر قرار گیرند. زیرا این عمل سبب می شود تا در ذهن خود احساس قدرت کنند. همچنین عده ای به دلیل داشتن عیوب جسمی، نام نامناسب (خود یا خانواده)، وضعیت نامطلوب خانوادگی و… احساس شرمساری می کنند. چون می ترسند مورد تمسخر واقع شوند، به دروغ پناه می برند. پیامبر بزرگوار اسلام (صلی الله علیه و آله) می فرماید: «دروغ گو، دروغ نمی گوید، مگر به سبب حقارتی که در نفس خود احساس می کند.»

سخن آخر

باید به شخصیت فرزندان احترام گذاشت و او را مورد توجه و محبت قرار داد، همچنین شایسته است کودکان را با ارزش های واقعی و انسانی آشنا کرد تا دست کم مسائل جزئی و بی ارزش موجب دروغ گویی و انحراف آنان نشود.