شروط تنبیه چیست؟

چگونه کودکمان مسئولیت پذیر شود؟ آیا با تنبیه کردن میتوان کودک مصمم و مسئول تربیت کرد. شروط تنبیه چیست؟ اول اینکه در حوزه ارزشها تنبیه شود. دائم در خانه تنبیه نشود.مهارتها را مدیریت کنیم.

شروط تنبیه چیست؟

از صبح تا شب راه نیفتید و دائم بچه را صدا کنید و این مراسم تنبیه را اجرا کنید. کارمان بشه چشم غره رفتن به بچه و اصل کار را بی اثر کنیم.  فقط در حوزه ارزشها تنبیه میکنیم و اجازه داریم که تنبیه کنیم. حوزه ی مهارت ها تنبیه ندارد. مجازات و جزا دارد که در ادامه خواهم گفت.

اثرات عصبانیت مداوم والدین بر فرزند

شرط دوم، پدر و مادری می توانند تنبیه را اجرا کنند و درست انجام بدهند که شاد باشند. وقتی در سی ثانیه اخم می کنیم و خودمان را ناراحت نشان می دهیم. طبیعتاً اختلاف سطح به وجود می آید. مادری که از صبح تا شب جیغ می زند و داد میزنه و غر می زنه. این سی ثانیه هم روی این همه ترش رویی ها. در این سی ثانیه فقط مدلش فرق می کند. کودک در این حالت معیار نمی گیرد. بلکه کودکی معیار می گیرد که مرتب از پدر و مادرش احساس خوب می گیرد و لذت می برد و رشد می کند. حالا یک لحظه می بیند که وای حالت ها فرق کرده و وارد منطقه ی قرمز شده. متوجه اوضاع می شود و با خودش عهد می کند که دیگه وارد این منطقه نمی شم. آخ اخ این منطقه برق داشت من دیگه این کار رو نمی کنم. حالا اگر مادر عصبی باشه و صبح تا شب در حال غر زدن باشه. و پدر دائم در حال بد اخلاقی و دعوا باشه فایده ای نداره. تکرار مرتب عصبانیت و تنبیه و دعوا اثرش را از دست می دهد.

 مهارت را مدیریت می کنیم.

شرط سوم اینکه اجازه دهید که بچه ها اشتباه کنند و بعد جزای اشتباهشان را دریافت کنند. یاد بگیرند که این اتفاق که افتاد نتیجه ی کار خودم بوده است. اشکالی هم نداره می توانم یاد بگیرم و تجربه کنم برای رشدم. ما به این حالت «جزا» می گوییم. ۶ تا شکلات خریدیم و سپردیم که ۲ تا رو صبح بخور، ۲تا رو ظهر و ۲تا رو عصر. کودک هم خوشش می آید و همه اش را با هم می خورد. شما می آیید و می بینید چه کار باید کنید؟ شکلات ها رو خوردی؟ نوش جونت. کودک می ره. ظهر میاد میگه مامان شکلات می خوام. مادر باید بگه خوردی دیگه. کودک چونه می زنه که صبح خوردم الآن می خوام. مادر: خوب خودت خواستی. در این جا کودک انتخاب کرده و تصمیم گرفته که همه ی شکلات ها رو با هم بخوره. تأییدش می کنیم.

شروط تنبیه چیست؟

سرزنش این جا جایی نداره. مادر: خوردی کلی هم کیف کردی ها. الآن دیگه نمیشه تو همشو صبح خوردی. این جا است که شما باید مقاومت داشته باشید و عصبی نشوید چون ممکن است که کودک پا فشاری کند. روی اعصاب شما غلتک بزند. حالا این وظیفه ی شما است که محکم بایستید. جانم می خوای گریه کنی باشه عزیزم گریه کن. درک احساس می کنیم. جایگزین می دهیم ولی شکلات نمی دهیم. مادر: شکلات ظهرت را خوردی نوش جونت حالا فردا یادت باشه که دیگه نخوری. اگر شما کم بیاورید و کم حوصلگی کنید و به کودک شکلات دهید. می فهمه که آهان هر جا که گیر کردم یک کم داد می زنم و گریه می کنم و جیغ می کشم و فحش می دم و … حرفمو به کرسی می نشونم.

 تنبیه و بالا بردن استقامت فرد

پس هر کاری کرد شما مقاومت کنید. کار نسیه هم نکنید و بگید بیا این شکلات رو بگیر نگه دار برای فردا. اصلاً از این کارها نکنید. بچه شروع می کنه به حرفهای قلمبه و سلمبه زدن .مثلا الهی بمیرم تو راحت بشی مامان بد. مادر: خدا نکنه قربون قد و بالات برم. پس الهی تو بمیری من راحت بشم، مادر: باشه بعداً صحبت می کنیم. اگه منو دوست داری بده وگرنه جیغ می زنم ها. مادر: باشه عزیزم بیا بریم پارکینگ هر چه قدر دلت می خواد جیغ بزن و گریه ک کن. همراه کودک هستیم از خط خارج نمی شویم به خشونت هم متوسل نمی شویم تا کودک یاد بگیرد که تصمیم گرفته باید پای تصمیم خودش بایستد. در این صورت است که درک مسئول پیدا می کند.