موانع زبان آموزی در کودکان
برای اين که کودکان بتوانند جهان و محيط شان را بشناسند، بايد از امکانات و توانايی های خود استفاده کنند. آنها بايد بتوانند حرف بزنند و منظور خود را بيان کنند و محیط خود را به کمک حواس پنج گانه جست وجو کنند. والدین باید مراحل رشد حواس و تکلم در کودک را پی گیری کنند تا چنان چه دچار مشکل یا نقصی بود به موقع برای رفع آن اقدام کنند و آموزش های لازم را برای مراقبت از اندام های حسی و نیز گسترش قدرت تکلم کودک بدهند. در این مقاله به بیان موانع زبان آموزی در کودکان میپردازیم .
موانع زبان آموزی در کودکان
بعضی از کودکان سلامت کامل ندارندو این عدم سلامت خود باعث ایجاد برخی مشکلات دیگر میشود یکی از این مشکلات ایجاد موانع زبان آموزی در کودکان میباشد .
مهم ترین موانع زبان آموزی عبارت اند از:
-
کم شنوايی
کم شنوایی در رشد زبان، مانع بزرگی است، زيرا شنيدن، يکی از مهم ترين راه های گردآوری اطلاعات از جهان خارج است، از طرف ديگر ما با شنيدن صدای خودمان آن را کنترل می کنيم. هرگاه نشانه های زير را در کودک مشاهده کردید، بايد احتمال وجود مشکل شنوايی کودک را جدی بگیرید: توجه نکردن به صداهای محيط اطراف، تأخير در رشد گفتار و زبان، جيغ زدن بيش از حد، بلند کردن صدای وسايل صوتی، استفاده از اشاره به جای زبان.
-
لکنت
لکنت يکی از اشکالات گفتاری است. افراد مبتلا به لکنت به طور غير عادی صدا یا حرفی را در يک کلمه تکرار يا در آن گير می کنند. گاهی اوقات ترس شدید یا اضطراب زیاد، که به دلایل مختلفی می تواند ایجاد شود، باعث بروز لکنت زبان در کودک میشود. والدين و اطرافيان کودکی که لکنت دارد با واکنش نامناسب مانند سرزنش، راهنمايی دادن، ابراز نگرانی و… باعث میشوند تا مشکل کودک شديدتر شود. آرامش و توجه غیرمستقیم به نحوه ی گفتار کودک کمک بزرگی به رفع اين مشکل خواهد کرد.
نقش پدر و مادر در زبان آموزی
وقتی پدر و مادر و اطرافيان با کودک حرف می زنند، در آغاز کودک معنی گفتههای آنها را نمی فهمد. اما به تدریج زبان آن ها را با اشيا، وقايع و تجربه های خود از جهان خارج درک میکند و به اين ترتيب کلمه ها برای او معنی پيدا می کنند. مادر اولين معلم زبان طفل است. کودک با مادر تمرين گفت وگو ميكند. مهربانی مادر در ظهور اصوات اوليه ی کودک مؤثر است. كودكان پرورشگاهی چون از محبت مادری محروم اند و كمتر اصوات محبت آميز و محرك دريافت ميكنند، ديرتر زبان باز ميكنند. دوقلوها و سه قلوها ديرتر زبان باز ميكنند زيرا مادر فرصت كافی برای پرداختن به تك تك آن ها را ندارد و بيش تر به رفع نيازهای آن ها ميپردازد.
سخن آخر
چنان چه مادر، طفل را تشویق كند كه نيازهايش را با گفتن بيان كند، رشد تكلم طفل بيش تر می شود. اكثر مادران از اين موضوع غفلت ميكنند زيرا برای آنها رفع نيازهایی كه طفل با ارتباط غیر کلامی ابراز ميكند، مهم تر است. اگر مادران در نحوه ی تكلم خود اشكالاتی داشته باشند يا به دليل كم سوادی و نداشتن مطالعه، از لغات كمتری در بيان استفاده كنند، به خودی خود كودك نيز در استفاده از تكلم و ميزان لغات، دچار كمبود و نقص خواهد شد و اين يکی از دلايلی است که اهمیت مطالعه و گسترش دایره ی اطلاعات مادران را نشان می دهد.
پیام بگذارید
(0 دیدگاه)