روش‌های عمومی تربیت کودک

روش‌های عمومی تربیت کودک شامل شیوه هایی است که کودک را در مسیر رفتار صحیح پرورش می‌دهد و مانع ایجاد عادات و رفتارهای غلط در او می شود. منظور از روش های عمومی تربیت کودکان در مقابل روش های اصلاح رفتار کودکان است. روشهای اصلاح رفتار همان طور که از نامش پیداست، اقدام ها و توصیه هایی برای اصلاح رفتارهای غلط و نامناسب کودک است.

 پاسخ به نیازهای کودکان

تربیت بی تردید،با پاسخ دادن به نیازهای ضروری کودک، مانند نیاز به غذا، خواب کافی، احساس امنیت و برخورد ملایم و بازی آغاز می‌شود. به طور کلی کودکان نیاز دارند احتیاجات جسمی آنان رفع شود، سرپناه و امنیت داشته باشند، نسبت به آنها محبت احترام قائل شوند و برای بروز استعدادهايشان به آنان فرصت بدهند. نیاز به غذاهای خوش مزه ولی بدون ارزش غذایی،که این روزها کودکان به آنها علاقه مند شده‌اند ضروری نیست. بازی نیاز اساسی کودک است اسباب بازیها نیز در حد ضرورت، لازم است.

روش‌های عمومی تربیت کودک

توصیه می‌شود والدین در این دو مورد بسیار هوشیارانه عمل کنند:

الف) هر آن چه را که کودک می خواهد و تفاضا می کند نیاز او ندانند، بلکه نیازهای ضروری و غیرضروری را از هم تشخیص دهند.

ب) هرگز برای تنبیه و تذکر به کودک یا وادار کردن او به انجام دادن کاری، او را از نیازهای اساسی و ضروری اش محروم نکنند. حبس کردن، کتک زدن، غذا ندادن و گرسنه نگاه داشتن او به قصد تنبیه، از جمله رفتارهایی هستند که آسیب های جدی به روان و شخصیت کودک وارد می کند.

نتیجه

همانقدر که محرومیت از نیازهای اساسی به شخصیت کودک آسیب می رساند، پاسخ دادن بی رویه به خواسته ها و نیازهای غیر ضروری کودک نیز باعث ایجاد اختلال در روند تربیت او می‌شود.
کم ترین آسیب آن است که کودک به برآورده شدن خواسته، عادت می کند و تحمل شنیدن پاسخ «نه » را نخواهد داشت و این یعنی «همیشه متوقع » و«همیشه ناراضی.» چنین کسی هیچ گاه به خو شحالی و رضایت نمی رسد و از آن چه دارد به ویژه نعمت های بزرگی مانند سلامت و خانواده ی خوب لذت نخواهد برد.