با کودکان گفت وگو کنید.
به طور مرتب با کودکان گفت وگو کنید. هر روز وقتی را به این کار اختصاص دهید. حتی اگر این وقت فقط دقایقی قبل از خوابیدن کودک باشد. مدت زمان صحبت کردن می‌تواند متغیر باشد اما جای آن باید در برنامه روزانه شما مشخص باشد. زمانی که فرزندتان می‌خواهد با شما صحبت کند در اسرع وقت به طور خصوصی برای او وقت بگذارید .
با کودکان گفت وگو کنید.
اگر مجبورید وقت گفت و گو را به تأخیر بیندازید وقت خاصی را مشخص کنید: الان وقت مناسبی نیست، ولی امشب درست بعد از جمع کردن ظرف‌های شام می‌توانیم توی اتاقت صحبت کنیم. بعد از تعیین قرار بد قولی نکنید. ساده و روشن حرف بزنید . دستورات و توضیحات طولانی ممکن است باعث فراموش شدن بخش‌های اصلی صحبت‌تان شود. نصیحت نکنید ، سرزنش نکنید. از احساس تان با فرزندتان صحبت کنید .
روش همدلی با کودک
زمانی كه فرزند شما ناراحت است و برای درد دل نزد شما می‌آيد، ممكن است به عنوان مثال بگويد :
- از معلمم متنفرم
- از خاله بدم مياد
- بابا رو دوست ندارم
- ديگه خونه مادر بزرگ نميام
- از خواهرم يا برادرم بدم مياد و …..
در چنين شرايطی نصيحت نكنيد. حالت دفاعي به خود نگيريد. سعی نكنيد فرزندتان را متقاعد كنيد كه اشتباه می كند. سعی نكنيد نظر او را عوض كنيد. سعی نكنيد در حمايت از ديگران صحبت كنيد.
در چنين مواردی چیکار کنم؟
شنونده خوبی باشيد. احساسش را تایید كنيد. سعی کنید علتش را متوجه شوید تا بهتر بتوانید به او کمک کنید. با اين روش هم هوش هيجانی فرزندتان را بالا می بريد هم فرزندتان به شما اعتماد می كند.
هرگاه فرزندتان خواست برای شما چیزی را تعریف کند. کاغذ یا کتاب یا موبایل خود را زمین بگذارید و سعی کنید تمام توجه خود را به انان معطوف کنید. اکثر والدین وقتی بچه هایشان بزرگ می شوند, میگویند: افسوس وقتی بچه هایم کوچک بودند. نتوانستم بیشتر در کنار آن ها باشم.
پیام بگذارید
(0 دیدگاه)