آیا فرزندم مشکلات روحی دارد؟

آیا فرزندم مشکلات روحی دارد؟ خلق و خوی فرزند شما در نوسان است. یک لحظه، او ممکن است عصبانی یا انفجاری باشد. سپس مدت کوتاهی بعد ممکن است غمگین یا مضطرب شود. این علائم نشان می‌دهد فرزندتان دچار بحران روحی شده است، او را درک کنید.

آیا فرزندم مشکلات روحی دارد؟

فرزند شما مثل سابق پرحرف نیست. کودک شما گوشه گیرتر است. فرزند شما نمی‌خواهد با دوستانش وقت بگذراند. کودکتان اغلب می‌گوید که از مدرسه متنفر است. فرزند شما از چیزهایی که برای او شادی می‌آورد هیجان‌زده نمی‌شود. مثلاً؛ بازی، ورزش، موسیقی، هنر، مطالعه، گردش‌های خانوادگی.

تکنیک های مقابله با مشکلات روحی در فرزندان

شناخت نیازهای عاطفی فرزندان گامی موثر برای حمایت از سلامت روان آن‌ها است. هر کودکی در هنگام بروز بحران روحی، علائم متفاوتی از خود نشان می‌دهد. مثلاً برخی از کودکان هنگامی که از نظر عاطفی مشکلی دارند، ساکت می‌شوند و در مورد مشکلاتشان به کسی چیزی نمی‌گویند. با گذشت زمان، والدین آن‌ها متوجه می‌شوند که هر وقت فرزندشان ساکت می‌شود، احتمالاً مشکلی وجود دارد. سپس فضای مورد نیاز برای حل مشکل را در اختیار او قرار می‌دهند.

برای فرزندتان وقت بگذارید.

راه میانبری وجود ندارد. اگر می‌خواهید فرزند خود را درک کنید، باید زمانی را با او بگذرانید. مانند اکثر والدین، احتمالاً شما هم واقعاً مشغول هستید. اما این سوال را از خود بپرسید: چرا من اینقدر مشغولم؟ بله، شما مشغول کار سختی هستید تا خانواده خود را تأمین کنید. اما اگر نمی‌توانید زمان با کیفیتی را با فرزندتان بگذرانید، آیا مشغله‌ی کاری شما فایده‌ای دارد؟ یک برنامه‌ی گردش با فرزندتان ترتیب بدهید. به پیاده‌روی بروید یا با هم یک وعده غذا بخورید. یک بازی فکری با هم انجام دهید.

غذا خوردن در کنار هم

برای صرف خانوادگی وعده‌های غذایی به صورت منظم، برنامه‌ریزی کنید. در مورد صرف غذا در کنار هم به عنوان یک خانواده جدی باشید. اجازه ندهید چیزی مانع از حضور شما در این وعده‌های غذایی شود.

مرزهای ثابتی میان کار و خانواده تعیین کنید.

آیا تا به حال پیش آمده است که در محل کار با خود بگویید: ساعت ۶ بعد از ظهر است و من هنوز کارم را تمام نکرده‌ام. در این لحظات، شما یک انتخاب دارید. می‌توانید به کار خود ادامه دهید یا می‌توانید رایانه‌ی خود را خاموش کنید و به خانه بروید تا در کنار خانواده‌ی خود باشید.‌ بودن در کنار خانواده یعنی حضور فیزیکی و عاطفی. به هر حال، کار تمامی ندارد.  مهم نیست که امروز چقدر کار می‌کنید. باز هم کارهای بیشتری هست که می‌توانید انجام دهید. از سوی دیگر زمان محدود است. اگر اکنون زمانی را برای گذراندن با فرزندان خود اختصاص ندهید، قبل از اینکه متوجه شوید آن‌ها بزرگ خواهند شد.

گوشی را کنار بگذارید.

وقتی با خانواده‌ برای شام بیرون می‌روید، تلفنتان را در خانه بگذارید. به آن‌ها توجهی داشته باشید که شایسته‌ی آن‌ها است. ممکن است فکر کنید که گذاشتن گوشی در خانه دیگر خیلی زیاده‌روی است. اما این کار را امتحان کنید. ممکن است تصمیم بگیرید که آن را به یک عادت تبدیل کنید.

هنگامی که با فرزندان خود هستید، تلفن خود را در حالت هواپیما قرار دهید. به این ترتیب، پیام‌ها، تماس‌ها یا اعلان‌ها حواس‌تان را پرت نمی‌کنند. در نهایت باید از خود بپرسید: فرزندان من چقدر برای من مهم هستند؟ اگر آن‌ها برای شما مهم هستند. زمانی را برای ایجاد رابطه‌ی قوی‌تر با آن‌ها اختصاص دهید.