آیا خودشناسی ضرورت دارد؟
هر یک از ما آن قدر مسائل حل نشده داریم، که می پرسیم آیا خودشناسی ضرورت دارد؟ خودشناسی یکی از دشوارترین کارهاست، خودشناسی به معنای انزوا و گوشه گیری نیست. آگاهی از خود ضرورتی آشکار است. اما برای شناخت خود کناره گیری از ارتباط ضرورتی ندارد. و این به طور حتم یک اشتباه است که فکر کنید کسی می تواند از طریق انزوا، از طریق محروم سازی، یا به وسیلۀ مراجعه به برخی روان شناس ها، یا کشیش ها، به طور حقیقی، کلی، و کامل خودش را بشناسد یا کسی خیال کند می تواند از طریق یک کتاب خودشناسی را یاد بگیرد.
آیا خودشناسی ضرورت دارد؟
خودآگاهی آشکارا یک فرآیند است، نه یک غایت در شناسایی خود؛ و برای شناختن خود، شخص باید از خودش در هنگام عمل آگاه باشد، که به معنی ارتباط داشتن است. شما خودتان را کشف می کنید، نه با انزوا، نه با گوشه گیری، بلکه در رابطه در مرتبط بودن با جامعه، با همسرتان، با شوهرتان، با برادرتان، با مردم. برای خود شناسی، کشف چگونگی واکنش تان، اینکه چه مسئولیتی دارید، یک ذهن فوق العاده هشیار، یک ادراک تیز و حساس لازم است.
هر آنچه از آدمها برسد برکت کشف درون ماست.
آدمها و رابطه‌ها روشن‌کننده‌ی راه خودشناسی ما هستند. خشم‌ها، حرف‌ها، قضاوت‌ها، افکار و تصمیم‌های آدمها، بیرون از جهان درونی ماست. همیشه وجود داشته و همیشه هم وجود خواهد داشت. اجازه دهید تمام اینها وجود داشته باشند و آگاه باشید که اینها موج‌هایی بیرون از شما هستند اما بدانید که هر موج، بخشی از مهارت شناگر بودنتان را امتحان میکند.
شما، موج نیستید و خاصیت جهان درونی شما همچون شناگری ست، در دریایی مواج، که قرار است فنون شناوری و شناکردن را بیاموزد. آگاهی هم همچون پوششی بر جهان درونی شماست که شما را از ماهیت موجها جدا میکند. به وجود موجها و جدا بودن بدنتان از موجها آگاه باشید. اما این را هم بدانید که تمام این موجها قرار است به شما ضعف‌های شناگری‌تان را نشان بدهند. و هر موج بخشی از ضعف‌هایمان را به چالش میکشد. در مقابل موجها فروتن و پذیرا باشید و به هر موج به چشم برکتی برای شناخت خودتان نگاه کنید.
دنیا محل کشف درونمان
اگر فرض کنیم دنیا محل کشف درونمان است، قرار است دنیا با چه چیزی ما را به کشف خودمان نزدیک کند؟ قطعا با آدمها، رابطه‌ها و اتفاقات طبیعی غیرقابل پیش بینی. هیچ راهی شگف‌انگیزتر از کشف نیست. کشف خود نه دیگر آدمها. بر کشف خودتان و درونتان تمرکز کنید و بدانید نجواهای دیگران محو میشوند و دوباره آدمهایی دیگر با موج‌هایی دیگر از راه میرسند. و این شمایید و دریایی که قرار است به شما رسم درست شناکردن و شناگر بودن را بیاموزد. بر شنا و توانایی‌های خودمان تمرکز کنیم و دست از تحلیل دیگران برداریم. دست از دیدن ضعف‌های دیگران برداریم. دست از خشمگین شدن به علت تحلیل دیگران درباره‌ی خودمان هم برداریم. چه تحلیل مثبت باشد چه منفی. بی نیاز برخورد کنیم.
چه ما بر دیگران تمرکز کنیم چه دیگران بر ما، هر دو نیازمند برخورد کرده‌ایم. آدمها بر اساس حال و احوال خودشان روزی ما را به اوج میبرند و روزی ما را به پایین میکشند. تمامِ تحلیل‌ها، قضاوت‌ها و حتی تشویق‌ها و بت سازی‌ها، موج است. بسیار زیباست که گهگاهی شناگرانی از دور برای ما دست تکان میدهند و به ما میگویند آفرین. اما تمام اینها، جدا از دنیای درونی ماست.
محتاجِ تشویق و دیده‌شدن نباشیم. محتاج پاسخ به خشم و قضاوت‌ها نباشیم. بر روی شنایمان تمرکز کنیم و در دریایی غیرقابل پیش بینی، بر موج‌هایی موقت که گاه ما را به عمق میکشد و گاه به بالا میبرند، سوار شویم و از خودمان مدام بپرسیم: این اتفاق چه چیز را در مورد خودم به من نشان میدهد؟
خودشناسی خریدنی نیست.
شما نمی توانید از طریق تلاش یا تمرین خودشناسی را خریداری کنید . خودشناسی وقتی تحقق می گیرد که خودتان را در روابطتتان با دیگران و همه مردم اطراف خود مشاهده کنید. خودشناسی وقتی تحقق می گیرد که شما رفتار دیگری ،اشارات وحرکات وی ، طرز لباس پوشیدن ، طرز صحبت کردن ، خوار شمردن و چاپلوسی وی و واکنشتان در رابطه با او مشاهده کنید .
خودشناسی وقتی تحقق می پذیرد که شما همه چیز را در خود و اطراف خود تماشاکنید و خود را همانگونه که چهره تان را در آئینه می بینید ، ببینید. خودشناسی آبادت نمیکند، خودشناسی تو را از زاییده های ذهن و منیّتهای پوچ ویران میکند، خودشناسی پر کردن ذهن از اطلاعات و دانستگی نیست،، خودشناسی از دست دادن جمع اوریها و اندوخته ها و بازیهای کلمات و جملات ذهن است، واژه‌هایی که تنها لقلقه ی زبان هستند،
روزی هزار بار هم بگویی صابون، تا بر تن نزنی چرک از تن نخواهد زدود.
برای خودشناسی ابتدا باید عاشق خودت باشی تا بتوانی احساس نزدیک بودن و رابطه برقرار کنی. تا زمانیکه احساس ملامت و نامیدی و حقارت با شما باشد هیچوقت نمیتوانید مستقیما با خود در ارتباط باشید و به درک خویش نائل شوید. وجود حقیقی تو پیکری از آگاهی است و برای یکی شدن با آن، رنگها و برچسبهایی که به خود چسبانده ای را رها کن تا آن فضای وحدت بر تو تابیده شود.
پیام بگذارید
(0 دیدگاه)