پیش گیری از شکست فرزند

گاهی والدین نمیتوانند شکست فرزندشان را تحمل کنند و تمام سعی خود را میکنند تا از شکست و ناکامی او پیش گیری کنند. بنابراین تمام دقت‌شان را معطوف هدایت فرزندشان طی مسیری که دارد می کنند تا حتما پیروز شود. بگذارید فرزتدتان گاهی شکست بخورد. پیش گیری از شکست فرزند خیانت در حق فرزندتان هست، چون اجازه نمیدهید یاد بگیرد چطور از پس ناامیدی و ناکامی بربیاید و خودش را نبازد.

پیش گیری از شکست فرزند

اگر کودک ۵ ساله‌تان اصرار دارد برای نخستین بار بسکتبال بازی کند، بگذارید اینکار را بکند. یا اگر دخترتان دوست دارد وارد گروه کُر بشود در حالی‌ که حتی آواز خواندن ساده را هم بلد نیست، مانعش نشوید. اگر فرزندتان در هدفش پیروز نشد، حالا وقت آن هست که حضورتان را پررنگ کنید و به او یاد بدهید چگونه از این فرصت، چیزهای اخیر یاد بگیرد تا بر موانع و ناامیدی‌اش غلبه کند.

بگذارید احساسات منفی را تجربه کند و در شرایط ناراحت کننده قرار بگیرد

بهتر هست در برابر وسوسه‌ی همه وقت حامی بودن مقاومت کنید و بگذارید فرزندتان تجربه‌ی ناخوشایند را هم از سر بگذراند. یک نوجوان باید یاد بگیرید با هیجانات منفی‌اش مثل اضطراب، خشم، اندوه و تنهایی چطور کنار بیاید. تجربه کردن این احساسات و فراگرفتن شیوه‌ی مدیریت انها، به فرزندتان اعتماد بنفس داده و توانایی‌اش را برای رویارویی با نارحتی‌های اجتناب ناپذیر زندگی تقویت میکند.

حتی خیلی مفید هست که اجازه دهید فرزندتان گاهی در شرایط جسمی ناخوشایند قرار بگیرد. اگر دوست دارد در سرمای هوای بیرون، شلوارک بپوشد، بگذارید اینکار را بکند. یا اگر فراموش کرده ناهارش را با خود ببرد، بگذارید گرسنه بماند. پیامدهایی که تجربه میکند، درس‌هایي ارزشمند، ضروری و به یادماندنی میباشند.

مواجهه با رفتار اشتباه

شما به عنوان یه بزرگتر وقتی با رفتار اشتباه فرزندتون مواجه می‌شین چه کاری انجام می‌دید؟ خیلی مهمه که والدین در قبال رفتارهای بچه‌شون شفاف باشند. یعنی وقتی کار خوبی انجام میده، با یک نگاه و لبخند محبت‌آمیز و همینطور به صورت کلامی اون رفتار خوب رو تحسین کنن و وقتی مرتکب اشتباهی میشه دلایل اشتباه بودن اون رفتار رو براش توضیح بدن و باهاش حرف بزنن نه اینکه صرفا داد بزنن و بگن «غلط کردی چنین و چنان کردی».

افراط و تفریط در رفتار

بعضی والدین اهل افراط و تفریط هستند. یعنی یا تنبیه سختی در قبال اشتباه کردن درنظر می‌گیرن یا از رفتار اشتباه بچه جانب‌داری می‌کنند. جوری رفتار می‌کنن که انگار دنیا حول محور کوچولوی اونها می‌چرخه و دیگران اصلا اهمیتی ندارند. این نوع رفتار باعث میشه بچه فرصت فکر کردن به انچه انجام داده رو پیدا نکنه. حس همدلی و در نظر گرفتن دیگری در کودک رشد نکنه. همیشه متوقع احترام و توجه دیگران باشه، و مسئولیت‌پذیر بار نیاد. در آینده اصولا به خاطر رفتار خودپسندانه‌اش فرد مقبولی نیست و مدام دچار چالشه.

فرض کنید بچه سه یا چهار ساله شما از روی عصبانیت دوستش رو هل میده و بهش لگد میزنه یا بچه پنج ساله شما دفتر خواهر یا برادر بزرگترش رو پاره می‌کنه چون از دستش عصبانیه یا می‌خواسته حرص اونو در بیاره.

در اینجور مواقع شما باید تنهایی باهاش حرف بزنید و علت کاری که انجام داده رو ازش بپرسید و بر اشتباه بودن رفتارش تاکید کنید. روی احساس ناخوشایندی که تجربه کرده صحه بذارید و بگید «می‌فهمم که این اتفاق باعث شده عصبانی بشی، اما واقعا آدم وقتی عصبانیه باید اینجوری رفتار کنه؟ اینجوری که مشکلش حل نمیشه فقط همه چیز بدتر میشه». با این کار شما دارید بهش یاد می‌دید که رفتارهای ما برداشت دیگران از ما رو شکل میده و روی رابطه ما با اونها تاثیر میذاره.

چگونه کودک عذرخواهی کند

بعد باید کمکش کنید از فرد مقابل عذرخواهی کنه. تو این کار خود شما باید الگوی فرزندتون باشید. هر وقت اشتباهی خواسته یا ناخواسته انجام دادید از طرف مقابلتون معذرت بخواید. در اینصورت شما به فرزندتون یاد میدید که عذرخواهی از سر ضعف نیست. بلکه هر قدر آدمی قوی‌تر باشه راحت‌تر می‌تونه مسئولیت کارش رو بپذیره. به نحوی باید تشویقش کنین که با هم‌ بازیش صحبت کنه و مشکلشون با هم رو حل کنند.

در مورد بچه‌های کوچک‌تر، تو سنین یک و دو سال، شما باید نقش میانجی رو بازی کنید. باید دستش رو بگیرید و با اخم بگین «وای دردم گرفت. مامان جان نباید این کار رو تکرار کنی». یعنی باید مانع از انجام رفتارهای آسیب زننده‌اش در قبال دیگران بشید.