راه های کنترل روانی کودک چیست؟

راه های کنترل روانی کودک چیست؟


راه های کنترل روانی کودک چیست؟ همیشه احساس کودک را تایید کنید. وقتی ترسید نگید این که ترس نداره یا نترس، باید گفت میدونم میترسی. در صورت نفی و رد احساس کودک، او به این نتیجه میرسد که من هیچی نمیفهمم، هر چه احساس میکنم اشتباه است و شروع به نفی احساس خود و شخصیت خود میکند.

راه های کنترل روانی کودک چیست؟

کنترل روانی کودک یعنی دادن احساس گناه و خجالت به کودک برای نشان دادن کار بد او. تنها کتک زدن نیست که به کودک آسیب شدید میزند، زمانی که با دادن احساس خجالت و گناه کودک را کنترل میکنید در واقع به روان او تجاوز میکنید.

کودک را به صورت مستقیم تصحیح نکنید. هرگز او را جلوی دوستانش یا در مقابل جمع یا حتی جلوی خواهر و برادرش اصلاح نکنید. اگر کلمه ای گفت که اشتباه بود، در جمله ای از آن کلمه استفاده کنید. در صورت لزوم، در اتاقش به تنهایی درباره کار اشتباهش صحبت کنید.

وقتی با شما صحبت میکند به او توجه مخصوص نشان بدهید. اگر در حال تلفن حرف زدن، صحبت با دوستانتان، کار با کامپیوتر، یا تماشای تلویزیون هستید لحظه ای کارتان را متوقف کنید، به چشمانش نگاه کنید، و در صورت لزوم از او بخواهید بعد از اتمام کارتان با او صحبت خواهید کرد.

از او بخواهید برایتان کتاب بخواند، آواز بخواند، فیلمی که دیده را تعریف کند و نشان بدهید مشتاق شنیدنید

هرگز به او یا کارهایش نخندید.

مخصوصا در جمع حتی به کارهای بامزه ش نخندید مگر آنکه خودش این خواسته یا انتظار را داشته باشد.

بعد از شش سالگی با کمک مربی خصوصی او را در زمینه یک ورزش گروهی مثل فوتبال یا بسکتبال بسازید تا در  زمین ورزشی بدرخشد.

هرگز با فرزندتان درد دل نکنید .

بدی دیگران مخصوصا همسر خود را هرگز به او نگویید. پدر و مادر باید دوست فرزندانشان باشند ولی هیچگاه هیچگاه هیچ پدر و مادری حق ندارد فرزندش را به عنوان دوست خود انتخاب کند.

روزی ۵۰ بار به جا به موقع به او بگویید تو خوبی. مرسی پسر خوبم، ممنونم دختر خوبم.

از ظاهر او ایراد نگیرید او را با کسی مقایسه نکنید.

به خاطر اشتباهش او را تنبیه نکنید.

اجازه بدهید اشتباهات بی خطر کند و در صورت نیاز بدون منت کمکش کنید.

به او احساس گناه ندهید. مثلا خسته شدم از دستت، پیرم کردی، کاش بمیرم راحت بشم. تو هم لنگه بابات/مامانت هستی.

از کودک به عنوان جاسوس استفاده نکنید.

با او قهر نکنید.

از خجالتی بودن او در جمع حرفی به میان نیاورید کودکان خجالتی در برابر حرف های اطرافیان بسیار حساس اند. حرف زدن در مقابل او با مادر دوستش تنها وضعیت را وخیم تر خواهد کرد. کودکان خجالتی بیش از قضاوت های منفی به قضاوت های مثبت محتاج اند.

در پی هر پیشرفت کوچکی او را تحسین کنید. کودکان خجالتی همیشه فکر می کنند دیگران در مورد آنها بد قضاوت می کنند. پس هر بار کار درستی انجام می دهد، او را تشویق کنید. مثلا بگویید «من به تو افتخار می کنم.»، «چه قدر شجاعی!» و … این امر سبب می شود حس عشق در او جان بگیرد.

لا تعليق

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *