درمان بیماری اختلال دو قطبی

برای درمان بیماری اختلال دو قطبی فرد حتماً باید تحت نظر متخصص قرار داشته باشد، معمولاً برای درمان این اختلال از سه دسته دارو استفاده می شود: داروهای تثبیت کننده خلق و خو، داروهای ضد روان پریشی و داروهای ضد افسردگی که می توانند بیماری فرد را کنترل کنند.

 مصرف دارو را قطع نکنید

هنگامی که حال شخص بر اثر مصرف دارو بهتر می‌شود غالبا مصرف دارو را قطع می‌کند که این اغلب موجب بازگشت و عود مجدد می شود. این مشکل رایجی است که در درمان بیماری دوقطبی وجود دارد که متخصصان به آن اصطلاحا اطاعت از درمان می‌گویند. به زبان ساده تر، لازم و واجب است که بیمار درمان تجویز شده را فارغ از هر پیشرفتی در حال خود تا زمان مشخص شده ادامه دهد.

درمان بیماری اختلال دو قطبی

لیتیوم، سدیوم والپروئات، وکاربامازپین و لاموتریژین است که توسط روانپزشک با توجه به خصوصیات بیماری و خود بیمار انتخاب می‌شود. لیتیوم به مدت پنجاه سال است که به عنوان تثبیت کننده حالت خلقی به کار می‌رود اما چگونگی عملکرد آن هنوز مشخص نیست.

از لیتیوم برای درمان هر دونوع افسردگی و شیدایی استفاده می‌شود؛ درمان با لیتیوم باید توسط روانپزشک شروع شود. تعیین مقدار دقیق لیتیوم در بدن لازم است، زیرا مقدار کم آن بی اثر و مقدار زیاد آن سمی است بنابراین شما باید به طور مرتب در چند هفته اول آزمایش خون دهید تا مطمئن شوید که از مقدار مناسبی استفاده می‌کنید.

با ثابت شدن مقدار دارو پزشک شما می‌تواند لیتیوم را همراه با آزمایش خون منظم برای شما تجویز کند. مقدار لیتیوم در خون به مقدار آب بدن بستگی دارد. اگر آب بدن کم شود مقدار لیتیوم در خون بالا رفته و احتمال بروز اثرات منفی آن یا حتی اثرات سمی آن وجود دارد.

آب بسیار بنوشید مخصوصا در مواقعی که هوا گرم یا فعالیت شما زیاد است.

چایی و قهوه کمتر مصرف کنید. چون آن‌ها باعث افزایش ادرار می‌شود؛ حداقل سه ماه یا بیشتر طول می‌کشد تا اثرات لیتیوم پدیدار شود. در این مدت با اینکه تغییر حالت روحی شما ادامه دارد باید به خوردن قرص‌های لیتیوم ادامه دهید.

ممکن است همزمان دارو‌های دیگری نیز استفاده شوند از جمله دارو‌های کاهنده یا افزاینده میل جنسی، دارو‌های ضد افسردگی (از جمله SSRIs,TCAs,bupropion,…) خواب آورها، ضداضطراب‌ها و دارو‌های ضدسایکوز (کوئتیاپین، الانزاپین، ریسپریدون و آریپیپرازول) در مواردی‌که روانپریشی نیز بر درد‌های بیمار افزوده شده باشد.

داروهای ضد افسردگی

مصرف دارو‌های ضد افسردگی از قبیل: فلوکستین، سرترالین، فلووکسامین، سیتالوپرام، ونلافاکسین و دولوکستین در درمان اختلال دوقطبی با رعایت نکاتی باید انجام پذیرد. این دارو‌ها در درمان اختلالی به نام افسردگی اساسی مؤثرند، اما در تجویزشان برای افراد افسرده­‌ای که مبتلا به اختلال دوقطبی هستند (یعنی فرد افسرده­‌ای که در گذشته دوره‌­ای از شیدایی یا نیمه­‌شیدایی را گذرانده است) باید احتیاط شود.

روانپزشک می­‌تواند آن‌ها را در موارد خاصی در همراهی با سایر دارو‌های درمان کننده اختلال دوقطبی تجویز کند، اما مصرف خودسرانه دارو‌های ضدافسردگی ممکن است سلامت بیمار را به خطر بیندازد.

عوارض مصرف خود سرانه

گاهی مصرف داروی ضد افسردگی منجر به دوره جدیدی از نیمه­‌شیدایی یا شیدایی می­‌شود. ایمی­پرامین، آمی‌تریپتیلین، نورتریپتیلین و دزیپرامین، برخی از دارو‌های ضد افسردگی­‌اند که بیشتر باعث بازگشت دروه شیدایی در فرد بیمار می‌گردد.

البته در صورت مصرف بیش از حد دارو امکان مسمومیت و یا اوج گرفتن علائم بیماری وجود دارد و به همین دلیل متخصصان هشدار می دهند فرد بیمار تنها تحت نظر پزشک از دارو استفاده کند و از کم یا زیاد کردن دوز داروها جداً خودداری کند زیرا می تواند عواقب سنگینی به همراه داشته باشد.

هرچه بیماری زودتر تشخیص داده شود روند درمان و پاسخ به داروها سریعتر انجام شده و امید به زندگی سالم و طبیعی در بیمار افزایش می یابد.