تلاش برای رسیدن به کمال طلبی و مقابله با حقارت از طریق برتری طلبی، امری کاملاً غریزی است . برای فهم الگوی شخصیت درک مفاهیم « احساس حقارت » و «نقص های اولیه» ضروری می نماید. یک سلسله نقص ها و ضعف ها از بدو تولد با انسان همراه است که فرد به محض این که حقارت ناشی از این ضعف و نقص ها را تجربه و حس می کند، با یک سلسله تلاش های پی درپی به سمت جبران و برتری طلبی گام برمی دارد.
تلاش برای رسیدن به کمال طلبی
میل به موفقیت، مردم را به سوی برتری و فائق آمدن بر موانع پیشرفت می کشاند و میل به برتری طلبی باعث توسعه و رشد جامعه انسانی می شود . توضیح این نکته ضروری است که « برتری طلبی » به معنای کسب برتری نسبت به دیگران نیست، بلکه به معنای کسب موقعیتی بهتر در زندگی و تلاش برای گذار از موقعیت ادراک شده سطح پایین به موقعیت ادراک شده سطح بالاست و به عبارتی دیگر عبور از احساس منفی به احساس مثبت است.
سبک زندگی و کمال طلبی
سبک زندگی به معنای جهت یابی اولیه و اصلی فرد نسبت به زندگی است و دربردارنده مضامین و موضوعاتی است که هستی و کلیت وجود فرد را مشخص می کند. آدلر مترادف سبک زندگی را « نقشه زندگی » جهت حرکت در زندگی- « نقشه راه زندگی » و « استراتژی زیستن » – تعریف کرده است. از دیدگاه آدلر، به وسیله سبک یا نقشه زندگی ما به سوی هدفمان در زندگی (اهداف غایی) گام برمی داریم . از این روست که آدلر انسان را« بازیگر » ، « کارگردان » و« نویسنده » صحنه زندگی خودش تعریف میکند.
رغبت و تعلّق اجتماعی
این مفهوم که شاید یکی از شاخص ترین مفاهیم در نظریه آدلر محسوب می شود، به نگرش های فر د نسبت به اجتماع اشاره دارد . از منظر آدلر تعلّق اجتماعی بدین معناست که هر آدمی در فرایند تحول و رشد سالم، خود را جزیی از جامعه انسانی دانسته و در جهت آینده ای بهتر برای جامعهه جهانی تلاش کند . فرآیند اجتماعی شدن یا جامعه پذیری که از دوران کودکی شروع می شود، به معنای یافتن جایگاهی اجتماعی و احساس تعلّق به جامعه و مشارکت فعال در آن است .
رغبت اجتماعی یعنی چه؟
رغبت اجتماعی یعنی با چشم دیگران دیدن، با گوش دیگران شنیدن و با قلب دیگران احساس کردن . رغبت اجتماعی معیار برخورداری فرد از سلامت روانی می داند، به این معنا که سلامت روانی هر کس در گرو آن است که او تا چه اندازه می تواند با دیگران مشارکت داشته و به رفاه و آسایش دیگران علاقه و دلبستگی نشان دهد .
رغبت اجتماعی و کمال طلبی
آدلر معتقد است هم زمان با رشد و تحول رغبت اجتماعی از طریق آموزش فراگیری و تمرین و به کارگیری عملی مضامین اجتماعی انجام می گیرد و غالباً این رغبت از طریق مشارکت در فعالیت های جمعی و احترام متقابل حضور خود را نشان می دهد. افرادی که فاقد چنین رغبتی هستند کم کم منزوی شده و به حاشیه جامعه رانده می شوند. اینان که خود را زخم خورده و قربانی اجتماعی می بینند، همواره در جست وجوی یافتن فرصتی برای انتقام گیری از جامعه و افراد آن خواهند بود . شکل این انتقام گیری بسته به این است که فرد در آینده بزرگسالی خود چه مقام و یا موقعیتی را کسب کند.
لا تعليق