اصل ایجاد امنیت روانی

اصل ایجاد امنیت روانی شامل دو نوع امنیت فردی و جمعی می‌شود. امنیت روانی جمعی زیرشاخه امنیت اجتماعی است. امنیت روانی زمانی تامین می‌شود که شخص از علل و عوامل اضطراب و تشویش در امان باشد. همچنین امنیت جمعی روانی، در زمانی تحقق می‌یابد که جامعه از عوامل تهدید زا در امان باشد و از نظر آسایشی و رفاه اقتصادی عامل یا عواملی موجب ترس و وحشت از فقدان آن نشود.

اصل ایجاد امنیت روانی

امنیت روانی جامع و کامل با شکر و سپاس از نعمت‌های الهی فراهم می‌شود و باقی می‌ماند. از نظر قرآن هر شخص یا جامعه‌ای گرفتار ناسپاسی و کفران نعمت شود، گرفتار ناامنی خواهد شد. خداوند درباره این عامل مهم می‌فرماید: و خدا شهرى را مثل زده است كه امن و امان بود و روزی اش از هر سو فراوان مى‌‏رسيد. پس ساكنانش نعمت‌هاى خدا را ناسپاسى كردند و خدا هم به سزاى آنچه انجام مى‌دادند طعم گرسنگى و هراس را به مردم آن چشانيد. (نحل، آیه ۱۱۲)

عوامل موثر در امنیت روانی

عامل موثر و مهم دیگر در امنیت روانی، حفظ حریم حرم‌ها و حرمت‌هاست. اگر فرد و جامعه حریم حرمت‌ها و اماکن مقدس را حفظ کنند، به طور طبیعی از امنیت روانی برخوردار خواهند شد و اگر هتک حرمت در حریم حرم کنند، به طور طبیعی آسیب می‌بینند. خداوند برخی از اماکن را حریم امن قرار داده است. کسانی که در حریم حرم و اماکن مقدس از جمله مکه وارد می‌شوند، در امنیت قرار می‌گیرند(عنکبوت، آیه ۶۷) و همچنین کسانی که حرمت‌ها را نگه دارند، از نظر روانی در امنیت خواهند بود.

مهمترین کانون امنیت روانی

خانواده، مهم ترین کانون تأمین کننده نیازهای جسمانی و روانی فرد است و تمام تلاش پدران و مادران مسئول و آگاه باید بر این اصل باشد که فضای خانه و خانواده سرشار از امنیت، محبت و آرامش است. هریک از اعضای خانواده ی شما به ویژه فرزندانتان باید در خانه احساس امنیت روانی کنند و کانون خانواده را بهترین و امن ترین پناهگاه بدانند.

اگر یک نوجوان اشتباه یا کار نادرستی انجام داد، هیچ گاه نباید به او گفت «دوستت ندارم » ،« تو دیگر پسر یا دختر من نیستی»، «من دیگر مادر یا پدر تو نیستم ». این گونه برخوردهای تحقیرآمیز و بیان این قبیل جمله ها، هیچ کمکی به اصلاح رفتار او نمی کند؛ بلکه موجب سرخوردگی و از دست دادن امنیت روانی نوجوان می شود و سلامت روانی او را به خطر می اندازد. در مقابل، باید علت های نادرستی آن رفتار را در فضایی دوستانه و صمیمانه برایش توضیح دهید؛ در هرحال توصیه می شود بین خود و فرزندتان رابطه ای ایجاد کنید که او بتواند آزادانه احساسات، اضطراب ها و نگرانی های خود را بدون احساس ترس و یا طرد شدن با شما در میان گذارد.