به طور مرتب با کودکان گفت وگو کنید. هر روز وقتی را به این کار اختصاص دهید. حتی اگر این وقت فقط دقایقی قبل از خوابیدن کودک باشد. مدت زمان صحبت کردن میتواند متغیر باشد اما جای آن باید در برنامه روزانه شما مشخص باشد. زمانی که فرزندتان میخواهد با شما صحبت کند در اسرع وقت به طور خصوصی برای او وقت بگذارید .
با کودکان گفت وگو کنید.
اگر مجبورید وقت گفت و گو را به تأخیر بیندازید وقت خاصی را مشخص کنید: الان وقت مناسبی نیست، ولی امشب درست بعد از جمع کردن ظرفهای شام میتوانیم توی اتاقت صحبت کنیم. بعد از تعیین قرار بد قولی نکنید. ساده و روشن حرف بزنید . دستورات و توضیحات طولانی ممکن است باعث فراموش شدن بخشهای اصلی صحبتتان شود. نصیحت نکنید ، سرزنش نکنید. از احساس تان با فرزندتان صحبت کنید .
روش همدلی با کودک
زمانی که فرزند شما ناراحت است و برای درد دل نزد شما میآید، ممکن است به عنوان مثال بگوید :
- از معلمم متنفرم
- از خاله بدم میاد
- بابا رو دوست ندارم
- دیگه خونه مادر بزرگ نمیام
- از خواهرم یا برادرم بدم میاد و …..
در چنین شرایطی نصیحت نکنید. حالت دفاعی به خود نگیرید. سعی نکنید فرزندتان را متقاعد کنید که اشتباه می کند. سعی نکنید نظر او را عوض کنید. سعی نکنید در حمایت از دیگران صحبت کنید.
در چنین مواردی چیکار کنم؟
شنونده خوبی باشید. احساسش را تایید کنید. سعی کنید علتش را متوجه شوید تا بهتر بتوانید به او کمک کنید. با این روش هم هوش هیجانی فرزندتان را بالا می برید هم فرزندتان به شما اعتماد می کند.
هرگاه فرزندتان خواست برای شما چیزی را تعریف کند. کاغذ یا کتاب یا موبایل خود را زمین بگذارید و سعی کنید تمام توجه خود را به انان معطوف کنید. اکثر والدین وقتی بچه هایشان بزرگ می شوند, میگویند: افسوس وقتی بچه هایم کوچک بودند. نتوانستم بیشتر در کنار آن ها باشم.