كمک شيوه ايمان و نيروی اعتماد

فرد خود کامه بايد از همان ابتدا، به كمک شيوه ايمان و نيروی اعتماد در وجود ديگران ايمان و اعتقاد ايجاد كند . از ابتدای امر او بايد همانند معجزه گری افسون گر رخ بنمايد و در پيامش بارقه ای نئشه كننده و جذّاب وجود داشته باشد. او نبايد سخنانی اين گونه صريح بيان كند كه:« معجزه من در صورتی مؤثر است كه شما به من ايمان داشته باشيد. »

كمک شيوه ايمان و نيروی اعتماد

كلام افسونگران از استحكام خاصی برخوردار است. صلابتی كه بدون هيچ گونه كلامی چنين القا می كند « من دم مسيحايی دارم و در اطراف من گروه بزرگی شاهد اين نيرويند . به من ايمان بياوريد وگرنه عاقبتی بد و ناگوار در انتظار افراد بی ايمان خواهد بود! » او تا دست يابی قدرت بايد با جبروت ان در جمع ظاهر شود . او بايد برای قدرت كمی كه به دست آورده است، به هر قيمتی كه هست اعتبار و مقبوليت زيادی جست وجو كند . اين يكی از اجبارهايی است كه فرد قدرت طلب خودكامه همواره فشار آن را بر شانه های خود حس ميكند و ناگزير از تحمل آن است.

عمده ترين كارهايی كه« قدرت طلب خودكامه آينده »بايد انجام دهد از اين قرارند:

طرح مسائل واقعی در زندگی روزانه مردم كوچه و بازار و دادن يك رشته و عدم توأم با نشان دادن چهره ای ناراحتی و دلی پر درد از مشكلاتی كه آتش كينه و نفرت مردم را شعله ور می كند. او در اين ميان يك رشته وعده های دور و دراز می دهد و درصدد برمی آيد آرزوهای مردم كه قابليت بهره برداری داشته باشند را شناسايی كند . شايد هم هنگام برنامه ريزی در اين فكر باشد كه به محض قبضه كردن قدرت حتی ترويج مفاد آن برنامه ها را ممنوع اعلام كند، اما هميشه اين گونه نيست و ضرورتی هم ندارد كه اين گونه باشد .

خود او به جنبه سحرآميز و افسون گر قدرت اعتقاد دارد و قدرت را قادر متعال می پندارد. او نوكر و بنده قدرت است و شايد به همين خاطر حاضر است به انديشه ها و نقشه هايش (به آنچه پيش از تصاحب قدرت در نظر داشته ) اعتراف كند .شكی نيست كه فرد قدرت طلب خودكامه مشغول انواع دسيسه ها و شيطنت هاست و اغلب خود نيز از اين امر آگاه است . اما نكته عجيب اين جاست كه او بيشتر از نيرنگهای مربوط به صحنه سازی ها و دروغ پردازی های جزيی آگاه است و اگر كمی احساس شرمساری می كند، اغلب به دليل وجود آن هاست و نه به خاطر آن دروغ بزرگی كه در برنامه اش و در عمق لاف زنی هايش و در جريان وعده و وعيدهايش و در كنه وفاداری آلوده به خيانتش وجود دارد.

تامین منابع مالی

او از همان ابتدای كار برای نشان دادن و تظاهر به عظمت و جبروت قدرت دستگاهی عظيم برای خودش ايجاد می كند، چرا كه او از همان ابتدا خود را منجی مردم معرفی كرده است . قدرت طلب خودكامه در اين مرحله به منابع مال زيادی نياز دارد كه آن را اكثراً از طريق افرادی تأمين ميكند كه متعلق به گروه های بانفوذ اقتصادی يا صاحب مقامند، ولی در موقعيتی اضطراری به سر برده و می خواهند با استفاده از شورش های جاری و كشاندن آن ها به مسير مورد نظر خطر موجود را رفع كرده، موج خطرناك را از سر بگذرانند . به همين دليل در صورتی كه چنين شورش هايی وجود نداشته باشد اين باندها تلاش خواهند كرد تا در سطح جامعه، جريان هايی كه سرنخ شان در دست خود آن هاست، تحريك كنند .

دادن وعده به جناح ها

خودكامه عوام فريب و قدرت طلب نيز از اين موقعيت بهره برداری كرده و با جلب اعتماد اين باندهای بانفوذ (و يا حداقل جناحی از آن ها) در جايگاه مناسب طرح های خود استقرار می يابد. او به اين باندها انواع و اقسام وعده ها و تضمين ها را می دهد ولی اجرای همه آن ها را به بعد از دست يابی به قدرت موكول می كند. همان گونه كه بعضی اوقات اين وعده ها به مانند چك بی محل ممكن است « برگشت » هم بخورد .

از اين رو باندها در ازای كمك مالی درخواست ضمانت از جمله حرف شنويی فرد خودكامه از پيشنهادات و دستورات خود را خواهند كرد . اين گونه است كه فرد قدرت طلب خودكامه به وضعيت های سخت هم كشيده ميشود. بدين معنا كه از سويی در برابر توده مردم نقش منجی فسادناپذير را بازی می كند و از سوی ديگر همچون خدمتگزاری فروتن از اربابان و حاميانش حرف شنوی دارد . اما تصور نكنيد كه اين گونه تناقض ها برای او ناراحت كننده است؛ حداقل در مسير دست يابی به قدرت او چنين احساسی ندارد.