اختلالات دو قطبی

در اختلالات دو قطبی ، خلق فرد به طور مستمر و غیر عادی خیلی خوب است و یا بدون تناسب و بیجا، از حالت خیلی خوب به حالت خیلی بد و افسرده تغییر می کند. منظور از دو قطبی بودن تغییراتی در خلق و خوی فرد میان حالت تحریک یا هیجان بیش از حد (شیدایی یا مانیا) و حالتی ازاحساس ناامیدی به نام افسردگی، است یعنی این که شخصی، افسردگی و مانیا را با هم دارد.

اختلالات دو قطبی

مشخصه ی اصلی این اختلال، نوسانات خلقی شدید است. فلج کننده ترین اختلال خلقی اختلال مانیک – دپرسیو است. در این اختلال فرد تجربیات هیجانی مخالف افسردگی یعنی احساس شور و سرخوشی دارد. اختلال دو قطبی به چند دسته تقسیم می شود:

اختلال دو قطبی نوع ᴵ (مانیک)

مشخصه ی اصلی مانیک یک دوره ی حداقل یک هفته ای است که در آن، فرد به طور غیر عادی احساس سرخوشی و خوشحالی می کند، به شدت تحریک پذیر و زود­­­­­رنج است و به تعاملات میان فردی یا تعاملات سکشوآل علاقه ی بی حد و حصر نشان می دهد، دوست دارد در هر کاری و در هر پروژه ای شرکت کند. این حالت دوستانه و معاشرت جویی در فرد با حالت همیشگی او تفاوت دارد (یعنی فرد ذاتا چنین شخصیتی ندارد و اینها رفتارهای معمولی او نیستند).

عزت نفس زیاد یا بزرگ منشی کاذب، کاهش نیاز به خواب، پرحرفی زیاد، پرش افکار، حواس پرتی، افزایش فعالیت هدفمند یا بی قراری روانی – حرکتی (بیش فعالی) از جمله نشانه های این اختلال است. اختلال دو قطبی نوع ᴵ ممکن است با یا بدون وجود دوره ی افسردگی باشد.

اختلال دو قطبی نوعᴵᴵ (هیپومنیک)

نشانه های هیپومنیک مانند نشانه های دوره های منیک است ولی به مدت کوتاه تر(۴ روز) و شدت کمتر، همچنین باعث نقص یا نابسامانی شدید در عملکرد فرد نمی شود. مثلا در هیپومانیک، افراد ممکن است با صدای بلند و با سرعت حرف بزنند، اما بر خلاف افراد مانیک، قطع کردن حرف آن ها امکان پذیر است. اختلال دو قطبی نوع ᴵᴵ به وسیله‌ی دوره‌های متناوب شیدایی و افسردگی قابل تشخیص است (حداقل یک حمله ی افسردگی و حداقل یک حمله ی هیپومانیا).

اختلال ادواری خو (سیکلوتایمی)

نشانه های اختلال ادواری خو از نشانه های اختلال دو قطبی مزمن تر هستند و شدت کمتری دارند ولی علائم به مدت طولانی تری (حداقل ۲ سال) وجود دارند. افراد حداقل چند حمله ی هیپومانیا و حداقل چند حمله ی افسردگی دارند. این اختلال ورژن طولانی تر ولی ملایم تر اختلال دو قطبی نوع ᴵᴵ است.

درمان اختلالات خلقی

همه ی انسان ها در مقطعی از زندگی خود احساس افسردگی می کنند، اکثر مردم می توانند در عرض چند روز یا چند هفته این احساسهای منفی را از بین ببرند و به زندگی عادی برگردند. اما  برای بعضی افراد، نشانه های افسردگی یا خیلی شدید است یا به مدت طولانی باقی می ماند و در همه ی جوانب زندگی آن ها نفوذ می کند، این افراد نیاز دارند که به متخصص مراجعه کنند و پس از بررسی ها و تشخیص درست درمان آن ها آغاز شود.

ترکیب دارو درمانی و روان درمانی موثرترین درمان اختلالات افسردگی است. داروهای پروزاک، پاروکستین، زولوفت و سیتالوپرام از جمله داروهای مورد استفاده در درمان افسردگی است. مهمترین دارو برای درمان اختلال دو قطبی لیتیوم است.