نقش خانواده در تعليم و تربيت فرزندان

نقش خانواده در تعليم و تربيت فرزندان چیست ؟ خانواده نقش مهمی در تعليم و تربيت فرزندان دارد اما تنها نهادی نيست كه در اين کار دخالت دارد. هر كس كه در خانواده ای به دنيا می آيد با بستگان، همسايه ها ، آشنايان، دوستان، مردم كوچه و خيابان و بعدها مدرسه و محيط كار و … نيز تماس و ارتباط دارد. آيا هرگز فكر كرده ايد كه چرا در ميان تمام اين عوامل بر خانواده تأكید می‌شود؟

نقش خانواده در تعليم و تربيت فرزندان

خانواده نهادی است كه بيشترين نقش را در تربيت و سازندگی فرزندان دارد. از اين رو جايگاه مهمی در زندگی فرد و جامعه دارد.

دلايل اصلی اين نقش ويژه، عبارت اند از:

خانواده به تمام نيازهای كودك از ابتدا پاسخ می‌دهد و هيچ مرجع ديگری، حتی اگر تلاش كند، نمی تواند مانند خانواده به اين نيازها پاسخ گويد. مشکلات كودكانی که در مراكز شبانه روزی تربيت می شوند نشان دهنده ی آن است که اين مراكز هرگز نمی توانند جايگزين مناسبی برای خانواده شوند.

خانواده محيطی امن برای كودك فراهم می کند.

خانواده از بدو تولد تا زمان مرگ، پيوندی عميق با اعضای خود دارد كه برخلاف ديگر روابط، حتی اگر فرد بخواهد، گسسته نمی‌شود.

خانواده با محبت بی دريغ خود نسبت به هر یک از اعضای خود و در وضعیت های گوناگون منبع اعتماد آنها می‌شود. به همين دليل اعضاء همواره باور و اعتماد خانواده را می پذیرند. به اين ترتيب، همانطور كه نتيجه‌ی محاسبات شما نيز نشان داد، هر كس بيش ترين زمان خود را در خانه و در كنار اعضای خانواده می گذراند. به علاوه، نوع و عمق ارتباط خانواده با كودكان بسيار متفاوت و ريشه دارتر از ديگر عواملی است كه در آموزش و پرورش كودك سهيم اند.

از اين رو تأثير خانواده بر كودك نسبت به عوامل دیگر از جمله مدرسه بسيار عميقتر است. همين وضع باعث می‌شود كه نقش خانواده در تعليم و تربيت كودكان بسيار برجسته شود و خانواده همواره محور اصلی توجه دانشمندان تعليم و تربيت قرار گیرد.

نتیجه

تعلیم و تربیت جریانی است که از آغاز تا پایان زندگی انسان ادامه دارد و طی آن توانایی ها و استعداد های انسان شکوفا می شود.

کودک، خود نمی تواند مربی خودش باشد و دیگران باید او را آموزش دهند و پرورش نمایند. مهم ترین این نهادها خانواده است و هیچ نهاد دیگری قادر نیست با آن برابری کند. پشت سر هر انسان رشد یافته ای خانواده ای توانا قرار دارد و به همین ترتیب هر انسان بزهکار یا کسی که توان اداره ی خود و نیز ارتباط مناسب و سازنده با دیگران را ندارد، محصول خانواده ای ناکارآمد است.