نشانه‌های شناختی ادراکی در بیماران مرزی

نشانه‌های شناختی ادراکی در بیماران مرزی عبارتند از: مسخ شخصیت، مسخ واقعیت، خطاهای حسی، عقاید انتسابی، و دوره های گذرای پارانوئید. بسیاری از کوشش های کنترل شده ، اثربخشی داروهای آنتی سایکوتیک سنتی (با دوز پایین) را در کاهش نشانه های شناختی- ادراکی بیماران مرزی نشان داده اند.

همچنین، اثربخشی این داروها به نشانه های اضطراب، وسواسی- اجباری، عاطفی، و رفتارهای خودکشی گرایانه نیز گسترش می یابد. از میان آنتی سایکوتیک های آتیپیک، ریسپریدون، کلوزاپین، و اولانزاپین، کارایی خود را در BPD نشان داده اند. برخی از مطالعات نیز اثربخشی کوئتیاپین را در BPD گزارش کرده اند .

نشانه‌های شناختی ادراکی در بیماران مرزی

اگرچه آنتی سایکوتیک های آتیپیک به کاهش نشانه های شناختی- ادراکی کمک می کنند، اما مثل آنتی سایکوتیک های سنتی، طیف اثربخشی آنها گسترده است و پرخاشگری های تکانشی را هم کنترل می کنند. برای مثال، کلوزاپین علی رغم اثرات جانبی متعددی که دارد، به نظر می رسد که در کاهش آژیتاسیون و خودزنی های شدید موثر باشد. همچنین، اگرچه آنتی سایکوتیک های آتیپیک عوارض جانبی نورولوژیکی کمی دارند، اما متاسفانه به دلیل تاثیرات اندوکرین خاصی که دارند (مثل، افزایش وزن و / یا ایجاد دیابت)، پذیرش آنها شاید محدود باشد.

اضطراب

اضطراب شدید در بسیاری از بیماران مرزی شایع است، اغلب اوقات می تواند ناتوان کننده باشد، و ممکن است احتمال رفتارهای پرخطر را در این بیماران افزایش دهد. تظاهرات تیپیکال اضطراب در دو گروه کلی قرار می گیرد:

۱- اضطراب جسمی

اضطراب جسمی با تکانشگری، رفتار ضداجتماعی، و سبک شناختی هیستریانیک ارتباط دارد. زمانی که این نوع اضطراب با عدم کنترل رفتاری همراه می شود، به بهترین وجه با SSRIs ، تثبیت کننده های خلقی، یا آنتی سایکوتیک های دوز پایین قابل درمان است.

۲- اضطراب روانی (که ممکن است تظاهرات فوبیک، وسواسی، یا اجتنابی داشته باشد)

اضطراب روانی در بیمارانی دیده می شود که آستانه ی پایینی برای تحمل تحریک دارند و دایما نگران خطر و آسیب هستند. این بیماران معمولا تاریخچه ی سوء استفاده دارند. این نوع اضطراب، احتمالا با بنزودیازپین هایی نظیر کلونازپام و سایر داروهایی که سیستم گابا را تحت تاثیر قرار می دهند (مثل، داروی ضدتشنج گاباپنتین)، قابل درمان است.

بسیاری از اختلالات اضطرابی (برای مثال، PTSD) همایندی مرضی با BPD دارند. اگرچه برخی از مطالعات موردی، اثربخشی نالترکسون را در کاهش فلش بک ها و رفتارهای خودزنی بیماران مرزی نشان داده اند، با این حال مطالعه ی کنترل شده ی فیلیپسن و همکاران فواید قابل ملاحظه ی این دارو را در کاهش حالات تجزیه ای حاد، نشان گزارش نکرده است.