شناخت روانکاوی در روان شناسی

شناخت روانکاوی در روان شناسی

شاید تا به حال دچار ناراحتی ناشی از قرار گرفتن در فضای ملتهب و تنش زا شده باشید؛ در این صورت احتمالا تصمیم می گیرید نزد کسی بروید و مشکلات خود را با وی در میان بگذارید؛ در این صورت شما بر سر یک دوراهی قرار دارید که امروز می خواهیم به بررسی تفاوت های آن بپردازیم. روانکاوی و روانشناسی در اصل از یکدیگر منفصل نیستند بلکه روانکاوی زیر مجموعه ی علم گسترده ی روان شناسی است.

 

روانکاوی

روانکاوی علمی است که پایه گذارانش فیلسوفانی همچون جان لاک بودند. آن ها معتقد بودند که مغز به قسمت هشیار و ناهشیار تقسیم می شود و بیشتر رفتار های ما ریشه در ضمیر ناخودآگاه ما دارند. ادامه دهنده ی راه و مسیر جان لاک در روانکاوی زیگموند فروید بود که با ارائه ی نظریه ی رشد این رویکرد را تکمیل نمود. زیگموند فروید معتقد بود که روان انسان از سه بخش نهاد، ایگو و سوپر ایگو تشکیل شده است.

اساسا روانکاوی به تحلیل روان انسان از روی ضمیر ناخودآگاه انسان می پردازد؛ برخی از فلاسفه ی قرن بیستم مانند ژاک لاکان روانکاوی را جزو دسته بندی علوم روانشناسی نمی دانند و معتقد اند که روانکاوی یک شیوه ی روان درمانی زیر مجموعه ی روان شناسی نیست بلکه یک شیوه ی درمان قطعی می باشد.

عملکرد روان درمانگر در روانکاوی

در این شیوه از درمان، درمانگر با استفاده از تکنیک های خاص مبتنی بر پایه ی علم روان شناسی تصمیم به نفوذ در لایه های ضمیر ناخودآگاه فرد می گیرد. روان شناسان روانکاو معتقدند بیشتر عملکرد انسان ها در طول روز تحت تاثیر بخش ناهشیار مغز است؛ چرا که بخش ناهشیار سهم بیشتری در تشکیل مغز دارد.

ممکن است روانکاو با توجه به مشکل شخص بخواهد از خواب های وی نیز سر در بیاورد؛ هنگامی که ما خواب هستیم بخش اعظم سطح ناهشیار مغز فعال می شود و به مرور اتفاقات روزمره می پردازد که ما نام آن ها را خواب و رویا ها گذاشته ایم.

به طور کلی مغز انسان ها از دو بخش هشیار و ناهشیار تشکیل شده است که فروید معتقد است اگر مغز انسان را یک کوه در نظر بگیریم تنها قله ی آن بیرون از آب است. فروید این قله را همان بخش هشیار مغز می داند. بخش ناهشیار مغز انسان ها تشکیل شده از عواطف و وقایع کودکی و همچنین اتفاقاتی که در بدو تولد برای فرد رخ داده است. روانکاو با بررسی ضمیر ناخودآگاه سعی در شناسایی علت بروز اختلال در مسیر زندگی شخص را دارد.

روانکاوی بله یا خیر

همواره بررسی خوب یا بد بودن یک شیوه ی درمان به نوع و تشخیص بیماری فرد بستگی دارد؛ اما اساسا روان درمانی بر پایه ی روانکاوی یکی از قدیمی ترین روش های درمان در مسائل اختلالات روانی محسوب می شود. امروزه با پیشرفت علم روان شناسی رویکرد های مناسب و هدفمند تری برای درمان انواع اختلالات روانی ارائه شده است.

یکی از این رویکرد ها که می تواند رقیب سر سختی برای درمان به شیوه ی روانکاوی باشد رویکرد هیجان مدار است. این رویکرد با برسی هیجانات درونی افراد سعی در تشخیص مشکلات روحی و روانی آن ها دارد.

نقش هیپنوتیزم در روانکاوی

هیپنوتیزم نوعی روش ورود به ضمیر ناخودآگاه فرد است که روانکاو برای شاخت و درمان اختلال روانی ممکن است از آن بهره ببرد. به طور کلی با خواب متفاوت است و نمی توان گفت فرد هیپنوتیزم شونده در هنگام هیپنوتیزم خوابیده است. چراکه امواج ساطع شونده از مغز وی با با امواجی که در هنگام خواب از مغز ساطع می شود کاملا متفاوت است.

مرکز روانشناسی در شرق تهران

برخی از افراد هیپنوتیزم را کار خارق العاده ای می پندارند و با توجه به چیز هایی که درباره ی آن در فیلم ها دیده اند قضاوت می کنند. هیپنوتیزم یعنی وارد کردن شخص به سطحی از هشیاری که فرد هیپنوتیزور بتواند بر روی ضمیر ناخودآگاهش تاثیر بگذارد. در این روش درمانی روان درمانگر می تواند چیز هایی را به فرد درمان جو القا کند اما این به آن معنی نیست که درمانجو هرکاری که درمانگر بگوید انجام می دهد.

بنابراین هیپنوتیزم علاوه بر این که یک روش قدیمی و کلاسیک در بخش درمان است می تواند در مواردی به بهبود انواع مشکلات و اختلالات کمک کند.

 

تحریک الکتریکی مغز

تحول در روابط زوجین