صحبت درباره جنگ با کودک

صحبت درباره جنگ با کودک چگونه است؟ اخبار، تلویزیون پر است از صحنه‌های جنگ ایران و اسرائیل و فلسطین اشغالی و … بچه‌ها این چیزها را می‌بینند و به شدت نگران و مضطرب می‌شوند. اما ما باید چه کار کنیم؟

صحبت درباره جنگ با کودک

آیا باید در مورد جنگ با کودکانمان صحبت کنیم؟ واقعاً چطور با بچه‌ها در مورد جنگ حرف بزنیم و چگونه به آنها احساس امنیت بدهیم؟ درگیر شدن کشورها در جنگ می‌تواند تأثیر عمیقی روی کودکان بگذارد. حتی اگر درگیری هزاران کیلومتر با شما فاصله داشته باشد. باز هم نیاز عمیق کودک پیش‌ دبستانی به دیدن جهان به عنوان مکانی امن و قابل پیش‌بینی را تضعیف می‌کند.

کودکان در این سن به درگیری‌های مسلحانه واکنش‌های مختلفی دارند. اگر کودک نوپا یا پیش‌ دبستانی شما مستقیماً تحت تأثیر جنگ قرار نگرفته باشد و در معرض تصاویر مکرر تلویزیونی از نبرد یا شهرهای ویران‌ شده با بمب‌ها قرار نگرفته باشد. ممکن است واکنش اندکی داشته باشد یا هیچ واکنشی نداشته باشد.

واکنش کودکان به خبرهای جنگ

یک بچۀ دبستانی اگر به طور مستقیم تحت تأثیر این رویداد قرار نگرفته باشدو و در معرض تصاویر تلویزیونی مکرر از آن قرار نگرفته باشد یا در مدرسه چیزهای ترسناکی نشنیده باشد. ممکن است به آن نسبتاً بی‌اعتنا باشد. اما بچۀ کلاس دوم یا سوم ممکن است به شکل غافلگیرانه‌ای به آن توجه نشان دهد و می‌تواند سؤالات زیادی داشته باشد.

در واقع، کودکی در این سن احتمالاً بیش از هر چیز، به ناراحتی والدینش واکنش نشان می‌دهد. مهم است که سعی کنید وقتی فرزندتان کنار شما است. احساسات خود را کنترل کنید و به او اطمینان دهید که در امان است. یکی از بهترین کارهایی که می‌توانید انجام دهید محدود کردن و به صفر رساندن قرارگیری کودک در معرض اخبار تلویزیون  است.

عواقب تداخل جنگ با دیگر آسیبها

کودکانی که همزمان با جنگ با تروماهای دیگری مانند طلاق والدین یا مرگ یکی از اعضای خانواده روبه‌رو هستند. بیشتر در معرض ریسک اضطراب هستند. همچنین حتی اگر همۀ چیزهای دیگر زندگی کودک خوب و سر جایش باشد ولی او متوجه احساسات اضطرابی شما یا افراد مهم اطرافش شده است. یا آن‌قدر اطلاعات بشنود که بترسد و نگران شود. احتمالاً علائم پسرفت را نشان می‌دهد.

صحبت درباره جنگ با کودک

یعنی ممکن است کوچک‌تر از سن خود رفتار کند. ناله کند یا بیشتر به شما بچسبد. در یادگیری استفاده از توالت پسرفت کند. نیمه‌ شب‌ ها بیشتر بیدار شود. خواب بد ببیند یا از دل‌ درد شکایت کند. همچنین ممکن است در کلاس درس یا حین ورزش تمرکزش را از دست بدهد. اینها برای شما ناراحت‌ کننده و درد سرساز است. اما واکنش‌هایی نرمال به اضطراب در دورۀ کودکی است. او در تلاش است تا به دورانی برگردد که جوان‌تر بود و احساس امنیت بیشتری می‌کرد.

روشهای آرام کردن کودک

فرزندتان را مرتب در آغوش بگیرید و نوازش کنید. در صورت تمایلش، او را به خوابیدن با عروسک محبوبش یا خوابیدن با چراغ خواب روشن تشویق کنید. یا حتی اگر احساس نیاز کرد و شما مشکلی با آن ندارید. بگذارید به تخت شما بیاید، حتی اگر شش ماه پیش تصمیم گرفت برای چنین کارهایی خیلی بزرگ شده است. اگر مشکوکید که او احساسات واقعی‌ اش را ابراز نمی‌کند. گوش به زنگ علائم غیرکلامی اضطراب مانند اختلال در الگوی خواب، خط‌خطی‌ ها و نقاشی‌ های خشمگین یا غم‌انگیز، گوشه‌ گیری غیر معمول یا بازی پرخاشگرانه با سایر کودکان باشید.