تربیت فرزند در سنین مختلف

تربیت فرزند در سنین مختلف چگونه است؟ هفت سال اول که فرزند امیر است یعنی اینکه ما هیچ چیز به بچه نگوییم؟ نه، بگویید. ولی آنطور که به امیر می گویید. شما حتی برای ائمه مسلمین باید تذکراتتان را بگویید. اما بصورت نصیحت بگویید. یعنی برای ائمه مسلمین، خیرخواهی کنید. اگر مطلبی هست بگویید ولی در ملأ عام نگویید که امام مسلیمن را سبک کنید.

تربیت فرزند در سنین مختلف

هر کس، کسی را در نهان نصیحت بکند او را جلوه داده است، زینت داده است و اگر در ملاء و در حضور دیگران نصیحت بکند، او را زشت کرده است. وای بر پدر و مادرانی که در ۷ سال اول به بچه ثابت نمی‌کنند عاشق او هستند. مادر مثل توپ ‌پخش‌کن تیم، در خانه باید محبت پخش کند. در مدیریت خانواده محبت، اصل است.

در هفت‌ سال اول که بچه دارد خودش را پیدا می‌کند، به پدر و مادر فرموده‌اند که مثل غلام او باشید تا او بفهمد ارباب است. وای بر مامان و باباهایی که در هفت‌ سال اول به بچه‌ ثابت نمی‌کنند که عاشق او هستند. درحالی‌ که بچه در این سن، باید آخر کیف باشد.

 قبل از ۷ سالگی کودک، چگونه رفتار کنیم؟

برخی از مادرها مدام به بچه می‌گویند: دیگر دوستت ندارم ها. چرا بچه را تهدید می‌کنی؟ خب این بچه یادش می‌ماند و می‌گوید: من موجودی هستم که به ‌همین سادگی، مادرم می‌تواند من را دوست نداشته باشد. این را به بچه‌ات نگو. منتش را بکش. مثلاً این ‌طوری بگو: من که تو را دوست دارم، این کار را نکن. مدام به او بگو دوستت دارم، بگذار این بچه، وجودش پر بشود. بچه‌‌ای که تحت تربیت مادر نباشد، محبت مادر را نچشد، عقده پیدا خواهد کرد. این عقده‌‌ها منشأ همه مفاسد است. دزدیها از این عقده‌‌ها پیدا می‌‌شود. آدمکشی‌ ها از این عقده‌‌ها پیدا می‌‌شود. خیانت‌ها از این عقده‌‌ها پیدا می‌‌شود.

همراهی پدر با مادر در تربیت

در خانواده نه ‌تنها باید به خانم محبت بشود. بلکه خانم و مادر خانواده، مثل توپ ‌پخش ‌کن تیم است. در وسط خانه محبت پخش می‌کند. خانم در برخورد با بچه‌ها، نباید حالت حقوقی به خودش بگیرد و مثل فرمانده‌ها رفتار کند، بلکه باید دلبری کند. مثلاً به بچه‌ها بگوید: بچه‌ها، اگر این کار را بکنید من دلم می‌سوزد و بابا هم به بچه‌ها یاد بدهد که: دل مامان‌تان را نشکنید. این‌ ها اساس خانواده است.

 به کار گیری تشویق و تنبیه

پدر و مادر به وسیله تشویق و تنبیه در انتخاب فرزند خویش دخالت کرده، سعی می‌کنند او را به سمت کاری سوق دهند که به صلاح او و خانواده‌اش می‌باشد. این یک مرحله از تربیت است که نسبت به کودکان خردسال انجام می‌گیرد. حقیقت این است که این امر اختصاص به انسان ندارد و بسیاری از حیوانات هم از همین راه قابل تربیت‌اند. تربیتی که صرفاً با تشویق و تنبیه انجام می‌گیرد عامل عقلانی خود فرد در آن دخالتی ندارد.

اما مرتبه‌ای عالی‌ تر و کامل‌ تر هم برای تربیت وجود دارد که معمولا در سن شش یا هفت سالگی می‌توان از آن در تربیت کودک بهره برد و آن استفاده از روش منطقی است. در این مرحله می‌توان به کودک فهماند که انجام برخی کارها برای او ضرر یا نفع دارد. این مرحله‌ای کامل‌تر است که به اصطلاح روان‌شناسان برای کودک ارزش‌ها درونی می‌شود و یک داعی درونی او را به انجام یا ترک کاری سوق می‌دهد.