ازدواج دختر و پسر
ازدواج دختر و پسر ، پیوند دو نفر نیست؛ بلکه پیوند دو خانواده است. زمانی که طرفین ازدواج میکنند، دو نوع فرهنگ و آداب و رسوم خانوادگی به هم پیوند میخورد و زمینهای برای ایجاد وحدت و یکپارچگی میان این آداب و رسوم، هنجارها و ارزشها، مقررات، نقشها و عادتها در قالب یک فرهنگ و سنت جدید به وجود میآید.
ازدواج دختر و پسر
در حقیقت هر خانوادهای مانند یک دولت، قوانین مختص به خود را دارد. ازدواج دو عضو از دو خانواده مستقل که قوانینشان نیز با یکدیگر تفاوت بسیاری دارد، میتواند مشکلاتی را هم برای خانواده تازه تأسیس و هم خانوادههای هر یک از طرفین ایجاد کند. برای مثال در یک خانواده صمیمیت بسیار است و در خانوادهای دیگر بر استقلال عاطفی اعضای خانواده تأکید شده است. این تلاقی، خواه ناخواه مشکلاتی را ایجاد میکند که باید با تدبیر آنها را برطرف کرد.
تأثیر روابط با خانواده همسر
تعاملات منفی زوجین با خانواده همسر، از عواملی است که میتواند نقش بسزایی در اختلافات زناشویی و حتی فروپاشی زندگی زوجین داشته باشد. بنا بر ویژگیهای فرهنگی، قومی و اسلامی جامعه ایرانی، زوجین جوان پس از ازدواج میکوشند رابطه خود با خانوادههایشان را حفظ کنند. از آنجا که خانواده همسر نیز اهمیت فوقالعادهای پیدا میکند و سایر جنبههای زندگی زوجین را تحت تأثیر قرار میدهد، بیتوجهی به این امر میتواند لطمات جبرانناپذیری برای خانواده و جامعه در پی داشته باشد.
اثرات قطع رابطه
قطع رابطه با خانواده همسر نیز آسیبهای خاص خود را دارد؛ زیرا وقتی این رابطه قطع گردد، نخستین کسی که معترض میشود، همسر است. او که از ناحیه والدین و بستگان خویش تحت فشار است، این فشارها را به همسرش منتقل میکند و این امر سبب بروز تنش و درگیری در خانواده میشود و محیط نا امنی را در خانه ایجاد میکند. در چنین اختلافی مرد نه میتواند از همسرش جدا شود و نه از پدر و مادرش.
از یک سو همسری است از پدر و مادر خود چشم پوشیده، به هزاران امید به خانه شوهر آمده و شریک زندگیش شده است و اکنون نیازمند حمایت شوهر است. از دیگر سو پدر و مادری هستند که سالها برای فرزندشان زحمت کشیده و او را بزرگ کردهاند و اکنون نمیتوان به راحتی با آنها قطع رابطه نمود و اسباب ناراحتیشان را فراهم ساخت. بنابراین هر دو خانواده باید در ازدواج باقی بمانند تا شخص احساس هویت خویش را حفظ کند؛ زیرا آنچه موجب موفقیت در زندگی خانوادگی میشود، وجود ارتباط مناسب با خانواده همسر و بستگان اوست.
امیرالمؤمنین علی(ع) فرموده است:
انسان هیچگاه از خویشانش بینیاز نمیشود؛ حتی اگر مال و اولاد هم داشته باشد، به ملاطفت و احترام آنها احتیاج دارد. آنها هستند که با دست و زبان از او حمایت میکنند. خویشان و اقارب بهتر از او دفاع میکنند. در مواقع گرفتاری زودتر از دیگران به یاریاش میشتابند. پس هر کس از خویشان دست بکشد، یک دست از آنها برداشته؛ لیکن دستهای زیادی را از دست خواهد داد.
بنابراین میتوان با اخلاق خوش و سکوت و تواضع، محبت یک طایفه را بهدست آورد و از مزایای این ارتباطات خانوادگی بهرهمند شد. ارتباط با خانواده همسر فواید و آثاری نیز به دنبال دارند که از جمله میتوان به حفظ بهداشت روانی، وجود تنوع در زندگی، رشد و بالندگی اجتماعی، برخورداری از حمایتهای فکری خویشاوندان، سبکباری، امنیتخاطر، بهرهمندی از تجربه بزرگترها و ایجاد تعادل در خانواده اشاره کرد.
یکی از راههای اثبات پذیرش همسر، مهربانی و حسن معاشرت با خانواده اوست. چه نیکوست که زوجین با قصد و نیتی الهی به رفت و آمد با خانواده همسر بپردازند و او را در امر پسندیده صلهرحم یاری کنند؛ هر چند که آنها رابطه خوبی با او نداشته باشند. امیرالمؤمنین علی(ع)فرموده است: «با بستگان خود پیوند کنید؛ هر چند آنان از شما بریده باشند».
پیام بگذارید
(0 دیدگاه)